Month: juli 2022

– Vrijdag 29 juli –

Nadat we de laatste spullen hebben gepakt en rustig hebben ontbeten, gingen we op weg voor een nieuwe reisdag. We hadden een redelijk lange reis voor de boeg, maar er zou genoeg te zien zijn. Niet lang nadat we Moab verlieten kwamen we langs een grappige toeristische stop, een winkel naast een grote rots waarvan het parkeerterrein was ingericht met allerlei verzamelde beelden en auto’s, leuk om even wat gekke foto’s te maken. We reden snel weer verder en zagen mooie rotsen en ook nog een Arch, wat volgens ons toch meer een window was.

Nadat we in 1 van de laatste grotere dorpjes wat broodjes bij de Subway hadden meegenomen, vervolgden we onze weg over kleinere wegen. We maakten een stop om oude indianen woningen, gebouwd tegen de rotsen, te bekijken. De wandeling ernaar toe was langer dan we verwacht hadden, maar ook veel leuker dan we verwacht hadden. De ruïnes konden we vanaf een uitzichtpunt bekijken en het was een hele mooie rustige plek. Goed gevonden door die indianen! Bij de volgende stop zagen we nog wat ruïnes en aten we onze lekkere broodjes. Daarna volgde het leukste stuk van de route, de Moki dugway! Een weg uitgehakt in de bergwand zonder asfalt, maar met gravel. Wij reden deze weg van boven naar beneden. Het uitzicht was prachtig! De weg was minder goed, zeg maar gerust: slecht, vooral door de vele buien van de laatste tijd waardoor er veel stenen en rotsen op de weg lagen en er waren soms stukken weg weggespoeld. Maar dit maakte de rit wel extra uitdagend, we hebben een fijne auto en we kwamen goed beneden.

We hadden nog niet genoeg gehad van de gravel wegen, dus reden we ook nog de Valley of the gods. Dit lijkt op de welbekende Monument valley, met dezelfde hoge rotsformaties waar wij hier echter vlak tussendoor konden rijden. Ook deze weg kan slecht zijn doordat hij verschillende keren door rivierbeddingen gaat, maar op een klein beetje modder in het begin na, was alles droog. Het was een super mooie weg om te rijden, heel indrukwekkend en heerlijk rustig! Volgens papa het hoogtepunt tot nu toe. Een echte aanrader.. of nee toch maar niet, want dan wordt het daar te druk.

Eind van de middag kwamen we aan in Mexican Hat, een gehucht aan de San Juan River. We hielden een picknick met uitzicht op de rivier/modderstroom (een woeste stroom met veel puin door de vele onweersbuien verder stroomopwaarts) en gingen op tijd naar bed. Morgen volgt weer een reisdag met Monument Valley als start.

– Donderdag 28 juli –

Het was een vreemde dag vandaag. Toen we vanochtend opstonden was het buiten al nat, en omdat er buien voorspeld werden waren we al voorbereid op wat regen. Maar door de hitte van alle voorgaande dagen en de droge woestijn omgeving waren we toch niet helemaal voorbereid op de hoeveelheid regen die we vandaag gezien hebben.

We vertrokken op tijd naar Canyonlands National park en het weer was best aardig, een paar spatjes hier en daar. Onder het rijden werd dat iets meer. In het park aangekomen konden we rustig naar het Visitor center en een paar uitzicht punten. Toen we op de terugweg waren van een uitzichtpunt naar de auto, hield het op met spetteren en begon het serieus te regenen. We reden vol goede moed naar een paar andere mooie plekjes maar helaas, de regen zette echt door en het werd niks meer. Gelukkig hadden we ondertussen een plan B bedacht…

We zijn teruggereden naar Moab en het stadje ingegaan om te lunchen bij de Moab Diner, waar ze nog op authentieke Amerikaanse wijze de gasten voorzien van niet al te spectaculair voedsel. Pannenkoeken en eieren, burgers en een sandwich, het smaakte goed en terwijl de regen bleef vallen vermaakten wij ons best.

’s Middags werd het langzaam droog en ondertussen pakten we alle spullen weer in voor het vervolg van onze roadtrip. Morgen trekken we verder naar het dorpje Mexican hat, vlakbij de staatsgrens met Arizona en het welbekende Monument Valley!

– Woensdag 27 juli –

Vandaag valt er niet veel te melden, want we deden echt heel rustig aan! We sliepen allemaal iets langer en ontbeten met cornflakes. De meiden keken een Paw Patrol marathon op tv (ze zijn zo gewend aan on demand streaming dat ze nog niet helemaal begrijpen dat je een gestopte aflevering de volgende keer niet verder kan kijken). We gingen in de ochtend al naar het zwembad waar het lekker rustig was. Mama deed ondertussen een wasje, want de waszak was al aardig vol.

Na het middageten gingen Nathalie, Laura en mama weer naar het zwembad en papa ging met Amy donuts kopen voor het donut ontbijt van morgen (we gaan dus weer vroeg opstaan!). Na nog een poosje met z’n vijven bij het zwembad, gingen we nog even chillen in ons hutje. De lucht betrok weer en er viel weer iets regen, het meeste niet direct bij ons. We maakten weer gebruik van ons gaspitje om een goed maaltje te koken en zo kwam deze rustdag ten einde. Een echte campingdag, heerlijk. Vooral ook doordat het gedeelte van de camping waar wij zitten vrijwel uitgestorven is. Morgen gaan we nog een park in de buurt van Moab bezoeken, Canyonlands!

– Dinsdag 26 juli –

Vandaag was het weer tijd voor een National park! Het achtste federale natuurpark wat we bezochten was Arches NP. Dit is een populair park, wat de laatste jaren ten onder aan het gaan was aan het eigen succes. Het wordt namelijk steeds drukker, wat vervelend is voor de bezoekers en slecht voor de natuur. Daarom voeren ze nu een toegangsbeleid aan de hand van reserveringen met tijdslots. Ik had hiervoor op 1 april al een reservering gemaakt zodra het kon. Wij mochten hierdoor vandaag tussen 8u en 9u het park in. Om 7:55 reden we de korte wachtrij bij de ingang in, waardoor we vrijwel direct om 8:00 uur naar binnen reden.

Ik hoef vast niet uit te leggen dat je bogen kunt zien in Arches, maar voor degenen die het echt niets zegt: het park beslaat een gebied wat door de specifieke rotslagen en erosie erg veel natuurstenen bogen kent. Hierbij maken ze dan weer onderscheid tussen bogen (arches) en vensters (windows) waarbij bij een venster er meer een gat in de rots te zien is (met bodem) en bij een boog alleen een boog.

We hadden bewust gekozen voor een aantal korte wandelingen, zodat we het allemaal vol hielden en leuk vonden en dat ging prima! Erg leuk was de Sand dune arch, de boog zelf stelt niet veel voor maar de wandeling tussen de rotsen door met al het zand en in de schaduw was perfect voor de kids. Het blijft in dit gedeelte van het land momenteel toch zoeken naar plekken waar ze even lekker buiten kunnen zijn zonder dat het te warm wordt. 

We hebben de hele ochtend ons goed vermaakt in het park. Het hoogtepunt was ongetwijfeld de wesp die mij prikte in de auto tijdens het rijden. Gelukkig viel ook deze prik erg mee en zijn we geen afgrond in gereden.  Daarna zijn we terug gegaan naar de camping, die op 5 minuten rijden van de park ingang ligt.

‘s Middags zijn we even het stadje in geweest voor een oplossing van ons kookprobleem. Geld lost alles op, dus we kochten een pan en een gasbrander met een busje gas en er kon (provisorisch) gekookt worden. Eindelijk kon er nu gezwommen worden in het zwembad op de camping, daar hadden de meiden erg veel zin in. De lucht betrok aan het einde van de middag, er was wat bliksem in de verte en het begon hard te waaien en er kwam een beetje regen. We hoorden veel sirenes en er kwam een ‘Emergency alert’ van de National weather service op onze telefoons tevoorschijn, die ons waarschuwde voor Flash floods.

Als er in korte tijd veel regen valt kan er in de smalle kloven die er in dit gebied erg veel zijn ineens heel veel water verschijnen waardoor je overvallen kan worden. Op de camping hadden we hier geen last van maar alles bij elkaar zijn we toch maar het zwembad uitgegaan (het werd toch al tijd om te gaan) en hebben we ons even in ons hutje vermaakt.

De hele avond bleef het bewolkt en een beetje vreemd weer. Het koken ging vrij aardig, maar een stuk vlees van de BBQ is toch echt veel lekkerder en makkelijker dan uit een pannetje. Morgen hebben we een rustdag ingelast: we hebben dit hard nodig na al die dagen reizen. Daarom een dagje zwemmen en luieren!

– Maandag 25 juli –

Vandaag bezochten we ons enige natuurpark in Colorado, Colorado National monument. Eerst deden we nog een paar boodschappen bij de Walmart, met name verse producten om een paar keer zelf te kunnen koken in Moab. Hierna reden we door naar het park wat je kan bekijken door een weg bovenop een deel van het Colorado plateau met mooie uitzichten over de Grand Valley. We stopten bij veel uitzichtpunten, liepen kleine stukjes en genoten van het uitzicht.

Na een bezoekje aan het Visitor center gingen we weer op weg naar Utah. We wilden een mooie binnendoor route nemen langs de Colorado River, maar de navigatie stuurde ons verkeerd waardoor we moesten omkeren en een deel van de snelweg voor de derde keer zagen (gister reden we hier ook al). Maar dit was het uiteindelijk meer dan waard.

We reden daarna namelijk een prachtige weg in een kloof langs de rivier, mooie rotsen aan beide kanten die hoog op rezen, en in de rivier zagen we mensen kanoën en zwemmen. Aan het einde van deze weg ligt Moab en onze camping (jaja!) ligt hier vlakbij. We hebben voor de komende dagen een blokhutje gehuurd op een camping, waar we met z’n vijven in slapen. Verder staat er alleen een koelkast en hebben we gelukkig een airco! Het plan was om in ieder geval 2 dagen zelf te koken, want we wisten dat er een barbeque was, maar helaas is het nu streng verboden om een vuur te maken door de droogte. Omdat we toch wel moe waren van deze dag besloten we om vandaag makkelijk te doen en te eten bij de McDonalds. De kids werden hier natuurlijk blij van en papa en mama werden daar weer blij van. Morgen kijken we of we een andere oplossing voor het zelf koken kunnen vinden, want dat lekkere gekochte vlees willen we toch liever op eten dan weggooien. En we bezoeken Arches NP.

– Zondag 24 juli –

Omdat we gisteren al Capitol Reef bekeken hebben, hadden we vandaag niet meer op het programma dan het reizen naar onze volgende overnachtingsplek. We maakten van de gelegenheid gebruik om rustig op te starten. We konden een beetje uitslapen in onze huifkar, waar we allemaal heerlijk in sliepen en genoten even van het wakker worden onder een tentdoek. Hierna aten we een uitgebreid ontbijt in het restaurant, met pannenkoeken, muffins en yoghurt.

Na het ontbijt konden de meiden nog een poosje spelen in de speeltuin (heerlijk dat het hier niet zo warm was) en pakten we rustig onze spullen. We hadden een lange rit voor de boeg van 3 uur. Het eerste deel reden we weer door Capitol Reef en genoten we nog even van de mooie kleuren, helaas zagen we geen hertjes meer. Daarna kwam een saaier stuk door grijs gekleurde rotsen en dor land. De meiden deden het heel goed en vermaakten zich prima achterin.

Na een winderige picknick, vervolgden we onze weg naar de eerste grote stad sinds ruim een week, Grand Junction in Colorado. Dus ook een nieuwe staat! We deden inkopen bij de Walmart en kwamen eind van de middag aan in ons motel voor de nacht. Eten deden we bij Chilli’s. Het was lekker, maar de service was zelfs voor Nederlandse begrippen erg traag, niet wat we gewend zijn hier.

We slapen vannacht weer met z’n allen in 1 redelijk kleine motelkamer, hopelijk lukt ons dat vannacht beter. Morgen is meteen ook onze laatste dag in Colorado en bezoeken we Colorado National Monument waarna we doorreizen naar Moab voor nog meer natuur en parken.

– Zaterdag 23 juli –

Vandaag op de planning: een ruwe weg naar een rotsformatie en het rijden van de UT-12, de weg door Escalante – Grand staircase National Monument. Op onze planning had ik ook gezet bij de ruwe (onverharde) weg: niet rijden bij regen.

Je raad het al, toen we het dorpje Escalante uit reden begon het te regenen. Deze weg zijn we dus niet opgegaan, maar we zijn doorgereden op de UT-12, een prachtige weg met veel uitzichten. Onderweg zagen we onder andere herten langs de weg en koeien op de weg.

Na een prachtige tocht kwamen we zo bij Capitol Reef NP. Dit park stond eigenlijk voor morgen op de planning maar nu waren we er al voor de middag en konden we op ons gemak rondkijken. Naast indrukwekkende rotsen waren hier ook historische huisjes van de pioniers te zien.

Toen het tijd was voor een picknick liep Nathalie vooruit met een tasje eten naar een picknicktafel. Wat ze niet wist was dat er een wespennest onder de tafel zat, en zodra ze het tasje neerzette werd ze aangevallen en gestoken in haar vinger. Luid schreeuwend rende ze naar ons terug – gelukkig was de schrik uiteindelijk het ergste. Papa zoog hard aan de vinger en we hadden wat verdoving en ijsklontjes. De vinger werd niet dik dus ze is er goed vanaf gekomen. Toen papa het tasje met eten ging pakken moest hij hard wegrennen want ook hij werd aangevallen!

Na al deze spanning en sensatie hebben we toch nog lekker kunnen picknicken, met een stukje traditionele apple pie.

De middag hebben we gevuld met het bekijken van nog meer historische hutjes en hertjes, en een bezoek aan de speeltuin van het dorpje Torrey.

Toen was de tijd aangebroken voor een verrassing voor de kids: we gingen slapen in een huifkar. Wel eentje voorzien van een stapelbed, tweepersoonsbed en een slaapbank. Erg leuk!

– Vrijdag 22 juli –

Vanochtend goed opgestaan, een stuk beter geslapen dan gisteren. Vanuit Panguitch vertrokken we naar Bryce Canyon National Park. Hier hadden we een leuke wandeling uitgezocht die buiten de hoofdingang van het park om begint, en eigenlijk onderin de ‘canyon’ (die eigenlijk geen canyon is, maar een klif, net als Cedar breaks).
De Mossy Cave trail leidde ons naar, je raad het niet, een mossige grot. Die was niet echt bijzonder en het woord grot niet waardig… Maar gelukkig was er ook een riviertje met daarin, jawel, een waterval!
Dit was natuurlijk een grote hit bij de kids, helemaal omdat je onder de waterval door kon kruipen. Met natte voeten tot gevolg maar dat mocht de pret niet drukken.

Na deze zeer geslaagde wandeling zijn we de hoofdingang ingereden en helemaal naar het einde van de parkweg doorgereden. Vervolgens zijn we steeds gestopt bij de diverse uitzichtpunten. Halverwege hebben we gepicknickt met weer een fantastisch uitzicht. Toen we bijna bij de laatste uitzichtpunten kwamen was de pap wel op en wilde niet iedereen meer de auto uit. Laura en papa hebben toen samen nog maar een klim ondernomen met als dank het mooiste uitzicht van de hele dag.

Moe maar voldaan reden we verder naar Escalante, weer een klein dorpje waar we de nacht gaan doorbrengen. Morgen reizen we weer verder!

– Donderdag 21 juli –

Na een goede nacht voor de kids en een minder goede voor papa en mama (we moeten nog even wennen aan alle geluiden van het met zijn allen op 1 kamer slapen), vertrokken we op tijd uit het motel. Maar niet voordat we ontbeten hadden met wafels met siroop.

We gingen op weg naar Cedar breaks, een National monument wat ligt aan de rand van het Colorado plateau. De weg er naar toe was al mooi en voordat we het park in gingen reden we een klein stukje door naar een uitkijkpunt genaamd Zion overlook. We konden kilometers ver kijken in de richting van Zion Canyon.

Hierna gingen we het park in en stopten bij de eerste parkeerplaats om een stukje te lopen. Omdat we op 3000m hoogte waren, merkten we al snel dat wandelen en vooral klimmen best veel moeite kostte. We maakten een iets kortere wandeling dan van te voren bedacht, maar konden wel genieten van fantastisch mooie uitzichten.

Na de wandeling reden we het park door om te stoppen bij verschillende uitzichtpunten. Net buiten het park reden we met de auto de hoogste berg uit de omgeving op, Brian Head Peak.

Zo zaten we in eens op bijna 3500m hoogte, wat het voor een picknick toch net te koud maakte. Dit deden we weer in Cedar breaks waarna we door reden naar het dorpje Panguitch om op tijd ons motel op te zoeken en nog even te chillen.

Na een lekkere pizza was de dag weer ten einde. Morgen trekken we verder naar Bryce canyon voor nog meer mooie uitzichten.

– Woensdag 20 juli –

Vandaag hebben we al onze spullen in de auto geladen (hoera, het paste allemaal weer). Vanavond slapen we ergens anders en de komende dagen slapen we elke nacht ergens anders. De roadtrip ging nu dus echt beginnen. We staan ’s ochtends ergens op en pakken alles weer in, gaan iets bekijken en aan het einde van elke dag slapen we weer op een andere plek. Vandaag vertrokken we uit La Verkin en reisden we via de noordrand van de Grand Canyon naar Kanab.

Het was een lange rit naar de Canyon. De North Rim is veel minder populair dan de South Rim en dat komt vooral door de bereikbaarheid. Na tweeënhalf uur rijden bereikten we de rand en het uitzicht was geweldig. Echt de moeite waard. Omdat de temperatuur niet zo hoog was en het lekker rustig was hadden we alle tijd om ervan te genieten. Het blijft een uniek uitzicht en je blijft je verbazen over de diepte en breedte van deze gigantische kloof.

Na een leuke wandeling, verschillende uitzichtpunten en een picnic was het weer tijd om de Canyon te verlaten en verder te rijden. Het rijden was geen straf omdat we een prachtig uitzicht kregen op de Grand Staircase, de verschillende rotslagen van het Colorado plateau.

Morgen gaan we verder naar nog een (minder populair) natuurpark, Cedar Breaks!