Month: juli 2022

– Dinsdag 19 juli –

Na 2 wandeldagen hadden we vandaag een rustdag verdiend. Toch wilden we niet de hele dag in het huurhuis zitten, dus kregen de meiden de keus wat we zouden gaan doen. De keuze was het bezoeken van een historisch dorpje, of naar een speeltuin met watersproeiers. Nu denken jullie dat je kan raden wat ze kozen, maar nee, het werd niet de speeltuin. Ze wilden graag het historische dorpje zien. Wel was er eerst nog de mogelijkheid om buiten te spelen in de tuin. Rond 9 uur was het maar 30 graden, dus dat kon wel even.

Rond half 10 gingen we op weg naar Grafton, een ‘Ghost town’ uit 1862, gesticht door mormonen. Het dorpje is sinds 1944 volledig verlaten, maar een aantal huizen, de kerk/school en de begraafplaats zijn bewaard gebleven en gerestaureerd. De meiden vonden het leuk om de huizen van binnen te zien en bedachten meteen hoe het in die tijd ingericht was geweest. Vooral Nathalie vond het erg leuk omdat ze nu de boeken van ‘Het kleine huis op de prairie’ aan het lezen is.

De middag brachten we door in ons huis, nog even genieten van de ruimte, want vanaf morgen gaat de echte roadtrip beginnen en dat betekent overnachten in motels. En om niet iedere dag met alle bagage te slepen, richtten we de koffers opnieuw in.

For dinner waren er heerlijke spareribs, klaargemaakt door papa op de Wood pellet grill. Morgen gaan we op tijd weg, rijden we eerst een paar uur en brengen dan een bezoek aan de Noordelijke rand van de Grand Canyon!

– Maandag 18 juli –

Vandaag zijn we weer terug geweest naar Zion. Dit keer voor een wandeling aan de andere kant van de tunnel, de Canyon overlook trail. Het is een korte wandeling die langs rotswanden en diepe afgronden loopt. Na een goede klim die best even spannend was met kleine kids zijn we bij het uitzichtpunt aangekomen. En dat was zeker de moeite waard. Je kijkt daar namelijk van bovenaf Pine creek canyon in en ziet ook een gedeelte van de Zion canyon. Erg mooi!

Het was een goede uitdaging om dit met de kids te doen en wat hebben ze het goed gedaan. Nathalie liep voorop, zocht zelf haar weg en lette op of iedereen goed meekwam. Laura liep achter haar en had bijna geen hulp nodig van papa. Na papa kwam onze klimheld Amy die geholpen werd door mama.

Na deze wandeling gingen we verderop op zoek naar een kleine canyon. Dit was een route die niet aangegeven werd. We klommen naast de weg naar beneden en gingen door een tunnel onder de weg door. Een stukje verder begon inderdaad een smalle, door water uitgesleten kloof. Maar helaas, een stukje verder bleek dat er nog water in stond, waardoor we niet verder konden.

’s Middags hebben we even boodschappen gedaan en verder hebben we rustig aan gedaan. Dat gaan we morgen ook doen, want we hebben een ‘vrije dag’: een dag zonder ingeplande activiteiten. Uitslapen dus!

– Zondag 17 juli –

Vanochtend stonden we om 6:00u op, om op tijd naar de Zion Canyon te gaan. Dat liep allemaal gesmeerd en we waren mooi op tijd. Met de shuttlebus reden we naar het beginpunt van de eerste wandeling. Daar aangekomen hebben we ontbeten met donuts!We hebben de middle en lower emerald pools wandeling gedaan, een mooie wandeling die papa en mama 14 jaar geleden ook gelopen hebben. Erg leuk om dat nu met z’n vijven te doen. Amy heeft het zo goed gedaan, echt knap met die korte beentjes. Onderweg zagen we vlakbij een stel muildierherten dus dat vonden de kids helemaal geweldig. Ook het lopen onder een waterval was een groot succes.

Voor ons was het leuk om weer terug te zijn in Zion NP. Er is wel veel veranderd in de tien jaar sinds we hier voor het laatst waren. Het dorpje bij de ingang is één grote toeristische bende geworden, propvol met hotels, restaurants en giftshops. Door Instagram en YouTube heeft iedereen kunnen delen en zien hoe geweldig mooi het is in Zion, en dat heeft ervoor gezorgd dat de bezoekersaantallen in 10 jaar met 60% gestegen zijn, tot wel 5 miljoen bezoekers per jaar. Het is nu dus een erg druk park, en niks meer aan, ga hier dus vooral niet heen! Even serieus: hoewel het druk was, op een weekenddag, hebben we toch weer genoten van de natuur. Het blijft een unieke plek.

Na de Emerald pools wandeling zijn we naar de Riverwalk gegaan, en de naam zegt het al, daar loop je langs de rivier. De Virgin rivier is een zijrivier van de Colorado rivier, de rivier die we de komende weken steeds tegen zullen komen, en die al het leven in zuidwest Amerika bepaalt. Dit wandelpad was erg druk en daarom zijn we op een gegeven moment maar naar de rivier gelopen om wat te pootje baden. Nathalie en ik waren de gelukkigen, wij zagen aan de overkant van de rivier een coyote (jakhals) over de rotsen lopen en weg sprinten.

De terugweg was erg warm, in de shuttlebus zonder airco… Verhit kwamen we aan bij de auto, die gelukkig een goede airco heeft.

Na een korte picnic zijn we naar huis gegaan, we merken dat de buitentemperatuur en het vroeg opstaan ervoor zorgen dat we na de lunch de pijp leeg hebben en een siësta nodig hebben.

Morgen gaan we een andere kant van Zion NP bekijken, met een spannende wandeling..

– Zaterdag 16 juli –

Vandaag gingen we weer op weg naar een nieuw onderkomen, dus lieten we in alle vroegte St. George achter ons. Vroeg omdat we op weg gingen naar Kolob canyons, waar we een wandeling wilden doen. En dat blijft toch het fijnst om te doen in de ochtend als het nog niet zo warm is. Het was zaterdag, dus nog lekker rustig op de weg en al vrij snel kwamen we aan bij ons eerste Nationale park van deze reis. Kolob Canyons is onderdeel van het Zion National park, waar we morgen ook heen gaan en ligt ten noordoosten van de Zion Canyon.

Deze canyons zijn uitgesleten in de rand van het Colorado plateau en daardoor zijn heel mooi de verschillende lagen in de rotsen zichtbaar, gevormd door verschillende soorten gesteentes.

Het was een prachtige rit door het park naar het eind punt van de weg, waar onze wandeling begon. We liepen de Timber Creek overlook Trail en zoals de naam al doet vermoeden werden we aan het einde beloond met een prachtig uitzicht. Maar ook onderweg was het prachtig! We hadden mooi zicht op de rode rotsen, zagen veel hagedissen en zelfs nog een konijntje wat geschrokken voor ons op het pad bleef zitten. Omdat we vroeg waren kwamen we pas weer andere mensen tegen toen we het zelfde pad terug liepen naar de auto.

Hierna reden we rustig dezelfde weg terug en genoten opnieuw van fantastisch uitzicht op prachtige rotsen. We wilden nog even een poosje spelen bij een riviertje, maar dat stond helaas droog. Wel hielden we daar een mini picknick (mueslireep) en genoten van de heerlijke (lees niet zo hoge) temperatuur.

Onze nieuwe slaapplek is in La Verkin, een klein dorp op de kruising met de weg naar Zion National park. We waren nog te vroeg om in te checken, dus gingen we nog even picknicken in een park in het volgende dorp (Hurricane). Helaas valt er hier niet veel te spelen in de speeltuin, omdat alle toestellen te heet zijn door de zon. Na een bezoek aan de Walmart en een lekker Oreo ijsje, zijn we op weg gegaan naar ons huurhuis. De eerste indruk is goed, een schoon, ruim, georganiseerd huis. Dat gaat de komende 4 dagen helemaal goedkomen!

Morgen gaan we voor dag en dauw opstaan om een bezoek te brengen aan de Zion Canyon! Het wordt weer warm, maar het park is ook erg populair, wat betekent: erg druk, dus we willen er vroeg bij zijn.

– Vrijdag 15 juli –

Vandaag vierden we de eerste verjaardag van deze vakantie: Tirsa was jarig! We hadden daarom wat minder uitgebreide activiteiten gepland, met ’s ochtends een stadspark en ’s middags een speeltuin.

Nadat we gezongen en cadeautjes gegeven hadden hebben we Amerikaanse pancakes gegeten en toen zijn we op weg gegaan. Het Pioneer park ligt aan de rand van St George en bestaat uit een aantal rotsformaties die goed toegankelijk zijn en waar je zo op klimt. Dat was voor de kids natuurlijk geweldig. Het uitzicht op de stad en de omgeving was erg mooi en we hebben ons goed vermaakt. Niet te lang want ook vandaag was het weer erg warm. Snel terug voor een stuk taart dus. Lemon meringue pie, lekker hoor!

Na de lunch hadden we een speeltuin gepland staan, waar een treintje en een water-speel-gedeelte zou zijn. Voordat we gingen had ik al gezien dat het treintje helaas niet reed. Toen we aankwamen in de speeltuin bleek dat ook het waterpret gedeelte (met diverse sproeiers en watervalletjes) ook gesloten was.. daar zaten we dan in een gloeiend hete speeltuin met 40+ graden. Gelukkig was er in een andere wijk ook nog een speeltuin met sproeiers etcetera te vinden. De middag was weer helemaal goed want de meiden konden zich helemaal uitleven in deze speeltuin zonder oververhit te raken.

Om deze hete verjaardag in stijl af te sluiten zijn we lekker uit eten geweest bij de Outback, een restaurant waar ze net doen alsof alles Australisch is, maar waarvan de oprichters nooit in Australië geweest zijn.. Het was wel lekker en gezellig.

Dit was tevens de afsluiting van onze dagen in St George, wat is dat snel gegaan! Morgen gaan we richting Zion NP en onze nieuwe overnachtingsplek, een huurhuis in het dorpje La Verkin.

– Donderdag 14 juli –

Deze dag begon met een mooie zonsopgang boven ons fantastische uitzicht op de bergen rondom St. George!

Na het ontbijt gingen we op weg voor een wandeling en een bezoek aan Snow Canyon, een staatspark. Helaas geen sneeuw, maar nog altijd hoge temperaturen, de naam van het park verwijst dan ook niet naar het witte goedje, maar naar de heren Snow, kolonisten.

We zagen hier lavastenen, wat het gevolg is van een vulkaanuitbarsting lang geleden waarbij er lava de kloof in liep. We deden een korte wandeling naar Jenny’s canyon. Een smalle kloof met hoge rotswanden die boven ons uitrezen. De meiden konden even lekker klimmen in de uitgesleten gaten van de rotswanden. En het mooiste, we hadden de kloof helemaal voor ons zelf!

Hierna zijn we het park verder doorgereden en genoten van het uitzicht. Het was te warm voor nog een wandeling. Na het park reden we naar een uitzichtpunt waar we een prachtig uitzicht hadden over het hele park.

Vervolgens deden we nog wat boodschappen, eten voor vanavond en taart voor morgen, want morgen is het feest!

– Woensdag 13 juli –

Vandaag stond er een reisdag op het programma. Vroeg in de ochtend lieten we Las Vegas en ons huurhuis achter ons en gingen we op weg in noordelijke richting, over de Interstate 15. De eerste serieuze roadtrip-test voor onze auto, waar hij met vlag en wimpel voor slaagde: alles paste er in, er is ruimte zat om je nog te bewegen, altijd genoeg pk’s over en de airco is een koele haven na elke stop.

Een kleine omweg hebben we gemaakt voor het bezoeken van de Valley of Fire (nummer 2 op de kaart), een staatspark met veel rode rotsen op ongeveer anderhalf uur rijden van Las Vegas. We zijn hier 13 jaar geleden ook geweest, maar met kids was het nog leuker. Ze hebben zich heerlijk vermaakt met klimmen en klauteren, kruipen en spelen met steentjes en zand. De rode rotsen hebben door erosie van weer en wind veel gaten en vormen die prima geschikt zijn als speeltuin.

Hoewel we erg op tijd waren werd het al gauw weer erg warm. Er stond wel wat wind maar dit was van het type heteluchtoven op standje vol vermogen. De auto was dus niet alleen het vervoermiddel maar ook de broodnodige afkoelplek.

We zijn verder gereisd en het landschap veranderde van uitgestrekte woestijn naar ruigere bergen. De Interstate 15 bracht ons van Nevada door een hoekje van de staat Arizona naar onze bestemming: Utah. Deze staat is de komende weken ons thuis!
Onze overnachtingsplaats is voor de komende nachten Saint George (nummer 3 op de kaart), waar we een appartement huren. Omdat we wat tijd over hadden zijn we naar de Walmart gegaan om eten te kopen en voor de meiden wat kleren. Na een ijsje (laat dat -je maar weg trouwens) was het mede dankzij het uur tijdsverschil met Nevada al weer tijd om ons nieuwe onderkomen te bekijken. Morgen gaan we een volgend staatspark bezoeken: Snow Canyon!

– Dinsdag 12 juli –

Gelukkig sliepen we vanmorgen iets langer dan gisteren, maar vroeg wakker worden was vandaag toch nog wel het plan. We wilden de hitte voor zijn om een bezoek te brengen aan Red rock canyon. Een National conservation area vlakbij Las Vegas. En je raadt het al, (sommige) rotsen zijn daar roodkleurig.

Om half 7 kwamen we aan bij het park. De eerste stop lag nog lekker in de schaduw. Hier zagen we de rode rotsen van dichtbij. Er volgde een donut ontbijt, want dat hadden we wel verdiend met dat vroege opstaan.

Na nog een paar stops met mooie rotsen en een uitzichtpunt hadden we een wandeling uitgekozen. De Lone Creek Children’s Discovery Trail. Het was best een uitdaging met klimmetjes en rotsen en vooral erg heet ook al was het 8 uur in de ochtend. Maar het was erg leuk om de natuur van dichtbij te ervaren. We zagen hagedissen, cactussen en een stroompje water in de verder zeer droge woestijn. Na een bezoek aan het visitors center en een kort bezoek aan de Walmart waren we voor de middag weer terug in ons huis.

’s Middags zijn we lekker naar het zwembad geweest voor de nodige afkoeling. De meiden vonden dat weer erg leuk. En ’s avonds aten ze zoveel Amerikaanse plofpannekoeken tot ze vol zaten.

Morgen gaan we vertrekken uit Las Vegas, en via de Valley of Fire naar Utah reizen. We zullen best een stuk gaan rijden en hebben er zin in. Vegas was een goede start, we zijn klaar voor meer!

Maandag 11 juli

Vandaag hebben we het gedeelte van de Las Vegas boulevard bezocht wat men ‘de strip’ noemt. Hier staan veel grote hotels, en de meesten daarvan hebben een bepaald thema wat het uiterlijk en interieur van het hotel bepaalt. Het doel en het bestaansrecht van deze hotels (en misschien wel heel Las Vegas) is natuurlijk het gokken in de bijbehorende casino’s.

Gokken hebben we maar niet gedaan, we hebben ons maar gericht op de gekkigheden die de hotels uitgehaald hebben om mensen te trekken. Zo hebben we flamingo’s gezien, een nagebouwd Venetië, watervallen, fonteinen, piratenschepen, een achtbaan, een Eiffeltoren en een vrijheidsbeeld. Heel veel roltrappen die ons gelukkig wat zweet bespaarden want het was weer erg heet. Afkoelen deden we dan ook regelmatig in een hotel, en we hadden een route zo gepland dat we ook gebruik maakten van tram verbindingen.

De kids vonden het erg leuk, vooral de flamingo’s en de M&M winkel, waar ze M&Ms uit mochten kiezen van een grote muur met alle M&M kleuren. Papa en mama vonden vooral dat de stad erg achteruit gegaan is qua zwervers en stankoverlast vergeleken met 10 jaar geleden. De tijd die we er nu geweest zijn, was ons genoeg, en we zijn blij dat we niet gekozen hebben voor een verblijf in een hotel aan de strip.

Morgen gaan we de natuur in, dan staat Red rock Canyon op het programma!

Zondag 10 juli

Na een korte nacht, natuurlijk zijn we heel vroeg wakker, beginnen we aan onze eerste dag in Amerika! We doen vandaag nog even rustig aan. Papa en Nathalie gaan eerst even cornflakes en drinken kopen en komen terug met Oreo smaak cereal, waar natuurlijk van gesmuld wordt. Daarna gaan we even wat opruimen en Maarten gaat de auto eens goed bekijken.

We hebben namelijk een Chevrolet Suburban gehuurd. Een fijne upgrade van de auto die we gereserveerd hadden. Het is echt een hele grote en complete auto! Daar zullen we enorm veel plezier van hebben de komende weken.

Het volgende wat vandaag moet gebeuren zijn de boodschappen. We gaan naar de Walmart en hebben een hele lijst van spullen die we voor de komende weken moeten kopen, van borden, bekers en bestek voor picknicken tot zonnebrand. En natuurlijk nog eten en drinken. Al met al zijn we lang bezig, wat niet iedereen goed kan hebben door de jetlag.. Maar een donut na het shoppen maakt een hoop goed!

In de middag gaan we nog even zwemmen in het buurtzwembad. Heerlijk afkoelen, want het blijft hier heet (>40 graden), en Nathalie kan mooi haar duikkunsten delen door te spelen met een meisje uit de buurt. Eten doen we vandaag vroeg bij de ons wel bekende Cracker Barrel. De kids genieten van kip, garnalen en vooral de appelmoes (Amy). Op de terugweg valt Amy in slaap, dus tijd om naar bed te gaan. Morgen gaan we echt wat bekijken, na hopelijk een iets langere nacht.

Oja, we slapen (en schuilen voor de hitte) in een huurhuis via Airbnb. Een lekker Amerikaans onderkomen dus, in een buitenwijk van Las Vegas. Met een mooi buurtzwembad en veel ruimte, perfect om mee te starten. We zijn hier tot woensdag, dan reizen we verder.