Route 66! We vertrokken vanaf Williams en na een klein stukje Interstate (snelweg) namen we de afslag naar de oude route 66. Uiteraard reden we niet van Chicago naar LA, maar vandaag wel vrijwel het hele gedeelte tussen Williams (Arizona) en Needles (California).
De meiden hadden al verschillende filmpjes gezien en hadden er zin in. Het was voor hen even wennen dat er tussen de dorpjes in niet veel te zien is en dat er ook wel wat miles gereden moesten worden. We stopten onder andere in Seligman en Hackberry, waarna we in Kingman aankwamen. Omdat ons favoriete restaurant, de Cracker Barrel, niet in Californië te vinden is, was Kingman de laatste kans om hier nog even te eten. Dat hebben we dus voor de lunch gedaan en het was weer gezellig. ’s Middags leidde de moederweg ons de bergen in naar het oude mijnstadje Oatman, met als grootste attractie de loslopende ezeltjes.
Helaas was het wel weer erg warm en daarom hielden we het kort. We reden verder de Mohave vallei in. Het werd steeds warmer tot er maar liefst 46 graden op de teller stond. We staken de Colorado rivier over en zijn nu in Californië beland!
Morgen reizen we verder naar Joshua Tree National Park!
Om de grote drukte in één van de meest populaire parken voor te zijn, stonden we vandaag weer vroeg op en dat betekende een donut ontbijt! We moesten een uurtje rijden vanaf ons huisje naar de Grand Canyon en aten de donuts onderweg in de auto op.
We bezochten de westkant van het park, waar je alleen met een bus doorheen kan rijden. Dus parkeerden we de auto in de buurt van het busstation, liepen een klein stukje en konden zo de bus instappen die net kwam aanrijden. Het was nog lekker rustig en na een kort ritje stapten we uit. We genoten van het uitzicht en begonnen daarna aan onze wandeling langs de rand van de Canyon. We liepen 2 kilometer naar een andere bushalte en onderweg zagen we fantastische uitzichten. Het pad liep dicht langs de rand, door het bos en langs rotsen. Het was een hele mooie wandeling waar we allemaal van genoten.
Bij de bushalte stapten we weer in om de rest van de westelijke route te rijden en daarna weer terug te gaan naar het punt waar de auto vlakbij stond. Toen we uitstapten was het duidelijk waarom we vroeg opgestaan waren, er stond nu een hele lange rij bij de bushalte.
We hielden een vroege picknick om weer wat energie te krijgen na onze inspanningen, waarna we op weg gingen naar de laatste uitzichtpunten en het visitor center. Nathalie wilde nog graag een Condor zien, een hele grote gier die vaak te zien is in de Canyon. Tot nu toe waren we die nog niet tegen gekomen en ook bij het 1 na laatste uitzichtpunt zagen we ze niet. Alleen het visitor center en nog 1 uitzichtpunt wilden we nog doen, maar omdat het warmer werd en we al aardig moe begonnen te worden, besloten we alleen nog het visitor center te bekijken. Maar helaas was dit gesloten. Dan toch nog maar even het uitzicht bekijken en daar zat een jonge Condor goed zichtbaar op een uitstekende rots. Hij liet nog even mooi zijn lange vleugels zien!
Vrij vroeg in de middag gingen we weer naar ons huisje om nog even te genieten van de rust. We maakten weer ons eigen eten op de barbecue, een groot stuk vlees wat heerlijk smaakte, maar iets te groot was. Morgen gaan we hier weer weg en hebben we een back-in-time roadtrip dag!
Het was vandaag weer tijd om verder te trekken. Vanuit Page reden we naar de zuidkant van de Grand Canyon. Daar reden we de South Rim drive, een 37 kilometer lange weg die langs verschillende uitzichtpunten leidt. Twee weken geleden stonden we aan de overkant van deze immense kloof en nu konden we aan de kids aanwijzen waar we eerder geweest waren. Nathalie merkte al meteen op dat je vanaf de andere kant veel verder kan kijken. Dat klopt en dat komt doordat de noordelijke rand een stuk hoger ligt dan de zuidelijke rand. Maar de zuidelijke rand is steiler en ligt dichterbij de rivier (de Colorado rivier). Ook is de zuidelijke rand veel toegankelijker. Ik vond het erg leuk dat we beide kanten hebben kunnen zien, dit geeft een completer beeld van deze giga canyon, voor zover dat mogelijk is…
Nadat we de Rim Drive gereden hadden, met onderweg een picknick, zijn we verder gereden naar onze overnachtingsplek. We hebben een huisje gehuurd bij iemand op het erf, in de buurt van Williams. Het is een back to basics huisje, met een ‘outhouse’ voor het toilet en de douche. Maar we zagen ook een goede grill bbq staan. Dat kwam goed uit want we wilden nu wel weer eens lekker vlees van de grill. Na een bezoekje aan de supermarkt in Williams konden we aan de slag en hebben we lekkere steaks en worstjes gegeten. Het is hier heerlijk rustig en daar gaan we eens even goed van genieten na die drukke hotel dagen!
Morgen rijden we terug naar de Grand Canyon voor een wandeling en de donuts voor het ontbijt liggen al klaar!
We vierden vandaag verjaardag nummer 2 in Amerika, Laura werd 6! De dag begon vroeg omdat we gister een uur terug zijn gegaan in tijd, maar dat is helemaal niet erg als er wat te vieren valt. Laura werd goed verwend met meerdere kadootjes en ook uit Nederland waren er een paar kaartjes meegekomen. We gingen ontbijten in het hotel, met wafels, yoghurt, muffins en cornflakes. Wat wil je nog meer op je verjaardag!
Na het ontbijt gingen we de horseshoe bend bekijken. Een bocht in de Colorado rivier in de vorm van een hoefijzer. De jarige wilde hier graag heen, omdat het deze vorm heeft en ze van paarden houdt, aldus haar eigen verklaring. Papa en mama waren hier 13 jaar geleden ook al geweest, toen het nog niet populair was. De verandering was groot en niet in het voordeel van de plek. Waar we 13 jaar geleden gratis konden parkeren en door het zand naar de rivier liepen, moesten we nu betalen, omlopen via een aangelegd pad en was het immens druk. Jammer van de sfeer op de plek. De jarige genoot wel van het uitzicht en kon haar nieuwe fototoestel testen. En toen was het tijd voor taart, chocoladetaart! We keken wat tv en aten een broodje op de hotelkamer. Daarna werd er nog gezwommen, wat voor de meiden toch wel 1 van de leukste activiteiten is.
Eten deden we bij Denny’s, een Amerikaanse diner-keten. De jarige kreeg birthday pie pancakes en een oreo milkshake. We besloten om nog een softijsje te halen bij McDonalds, wat een softIJS werd, de toef ijs was hoger dan het koekje. Het was een geslaagde verjaardag! Morgen gaan we weer verder, naar de Grand Canyon, nu de zuidkant.
Vandaag reden we van Monument Valley naar Page. Monument Valley is bekend vanuit western films en bijvoorbeeld Forrest Gump. Tegenwoordig is het vooral een Instagram locatie waar je geweest moet zijn voor die belangrijke selfie. Toen wij dertien jaar geleden voor het eerst de vallei binnenreden waren we erg onder de indruk. Toen hadden we nog niet veel gezien van het westen en we reden vanaf de tegenovergestelde richting als vandaag.
[hier komt een foto zodra er een betere internetverbinding beschikbaar is]
Voor ons was het al de derde keer dat we hier kwamen, en misschien kwam het door de ervaring van gisteren, maar we waren niet meer onder de indruk. Het weer hielp ook niet echt mee, het was bewolkt met een spatje regen. En we zijn blijkbaar verwend geworden!
Regelmatig hebben we het al gedaan deze vakantie: vergelijken met 10-13 jaar geleden. In 2009, 2011 en 2012 trokken we ook door zuid-west Amerika. Wat is er veranderd sinds toen? Er zijn nu rotondes! Veel plekken zijn toeristischer geworden. Nationale parken zijn veel drukker geworden.
Dat het overal drukker zou zijn dan wij gewend waren, dat wisten we vantevoren. We reizen nu ook in de zomervakantie terwijl we eerder buiten de schoolvakanties gingen. Daarom hebben we ook gezocht naar plekken die minder bekend zijn, waar je nog wel de rust en ruimte kan ervaren die er gelukkig nog genoeg is. Gisteren was dat erg goed gelukt met de wandeling naar de ruïnes en de gravelwegen.
De weg die we vandaag reden was heerlijk rustig. Cruise control aan (adaptief zelfs, heel fijn) en rijden maar. Toen we in Page aankwamen waren we wat vroeg (Page ligt in Arizona en hier hanteert men geen zomertijd waardoor de tijd hier gelijk is aan de Pacific tijdzone, NL +9 uur) en de kids hadden wat beweging nodig dus mama had een leuke speeltuin opgezocht. Even lekker uitrazen! Daarna hebben we wat eten gehaald bij de Walmart wat we vervolgens in de auto opgegeten hebben. We bezochten het bezoekerscentrum van de Glen Canyon dam, de dam die de bestaansreden van Page is. Nog een verschil: het waterniveau in Lake Powell, het stuwmeer, staat historisch laag.
Na dit bezoekje gingen we terug naar de Walmart voor een grote boodschappen ronde. Eten en drinken voor de komende dagen maar ook wat leuke kleren voor de meiden, een tijd later en een berg dollars armer liepen we weer naar buiten en gingen we op weg naar ons hotel.
Nog een verschil met die goede oude tijd: de dagelijkse kosten! De wisselkoers is nu ongeveer 1 op 1 terwijl we eerder tot wel 1,40 dollar voor onze euro kregen. Tel daarbij op dat alle prijzen ook hier drastisch gestegen zijn en je dagelijkse boodschapje of tankbeurt tikt aardig aan. Waar ik niet aan kan wennen is de zeer klantonvriendelijke manier van prijzen, alle prijzen zijn exclusief tax. Bij de kassa komt er dus altijd nog een x procent bij. Gestegen prijzen zorgen er ook voor dat deze taxes hoger zijn. Nu genoeg geklaagd hierover, het hoort er allemaal bij!
Nu maken we ons klaar voor de volgende dag, wat een dag is die al helemaal uitgekauwd is door de jarige, morgen is Laura namelijk jarig. Ze weet al ongeveer een half jaar precies wat ze wil doen, eten, etc, etc…
