De koffers zijn ingepakt, de kleren liggen klaar en de boarding passen zijn geprint! Morgen vertrekken we naar Washington DC. Onder ‘maps’ zie je een kaartje met de plaatsen waar we deze reis onder andere naar toe gaan.
Alweer naar Amerika? Ja het is vorig jaar zo goed bevallen dat we het weer aandurven. Dit keer is de oost kust aan de beurt, en geen zes, maar 3 weken. Het is niet echt een roadtrip, want we hebben er dit keer voor gekozen om op bijna alle plekken meerdere dagen door te brengen.
We gaan dus weer op avontuur maar vooral de heen- en terugreis zullen veel op onze vorige reis lijken. Herkenning dus, maar gelukkig ook nieuwe en onbekende dingen. Zo hopen papa en mama weer een aantal nog niet bezochte staten weg te kunnen strepen…
Vandaag zijn we hetzelfde begonnen als gisteren: met rustig opstaan en daarna lekker zwemmen. Na een laatste lunch bestaande uit hamburgers van Jack in the box, en een kort Walmart bezoek was het tijd voor inpakken en uiteindelijk wegwezen. Rond half 6 gingen we op weg naar het vliegveld. We namen afscheid van Peach, onze trouwe Suburban, die ons maar liefst 6150 kilometers in alle luxe overal bracht waar we hem heen stuurden. Hij paste helaas niet in onze koffer…
Op het vliegveld was het lekker rustig en zowel bij het inchecken als bij de security waren we meteen aan de beurt. Het vliegtuig was wel iets te laat, maar in het vliegtuig wachtte een positieve verrassing: er bleef een stoel vrij waardoor we twee rijtjes van drie stoelen hadden. Er was behoorlijk wat turbulentie tijdens de vlucht. Papa en mama sliepen bijna niet, Amy en Nathalie sliepen wel aardig en Laura snurkte maar door. Al met al was het een goede vlucht. In Londen aangekomen waren we weer aan de beurt: de rij voor de security controle was giga lang. Ook dit hebben we weer overleefd en we hadden geen haast. Na een lunch/ontbijt/diner in 1 hebben we nog even zitten lezen en toen was het al weer bijna tijd voor de volgende vlucht. Ook die was weer te laat, maar dat verwachtten we inmiddels al. De vlucht naar Brussel was kort en toen konden we in Brussel aansluiten bij de paspoort controle. Papa en mama waren niet helemaal helder meer en kozen de verkeerde rij waardoor alles nog langer duurde. De koffers lagen hierdoor al klaar en we liepen snel naar de auto.
Dat was even zoeken, maar toen vonden we de auto terug. Oeps, die is wel klein zeg! Even wennen weer. Maar alles paste er in en hij startte meteen. Snel naar huis gereden waar we rond kwart over 2 ’s nachts aankwamen. Dat klinkt als heel laat, maar in Las Vegas tijd was het kwart over 5 ’s middags, dus voor ons viel het wel mee.
We zijn blij om weer thuis te zijn, maar we zijn vooral blij en dankbaar dat alles zo goed gelopen is en dat we hebben kunnen genieten van een heerlijk lange reis met veel lol en hoogtepunten!
Bedankt voor het meelezen en tot een volgende reis!
Vandaag was een zogenaamde bufferdag, dat wil zeggen dat als er iets niet goed gegaan was tijdens onze reis waardoor we niet op tijd in Las Vegas konden zijn, deze dag opgeofferd werd. Ook hielden we rekening met een Covid test voor onze terugreis. We zijn dankbaar dat we beide opties niet nodig hebben!
Als je zo’n lange reis maakt met veel variabelen kan er ook veel mis gaan. We zijn heel blij dat we tot nu toe kunnen zeggen dat vrijwel alles op rolletjes loopt.
Omdat we vandaag dus geen spannende dingen gepland hadden, zijn we ’s ochtends gaan zwemmen. Hoewel het hotel waar we zitten niet zo geweldig is, is er gelukkig wel een fijn zwembad zodat de kids zich kunnen uitleven. Voor de lunch zijn we naar Wiener schnitzel geweest, waar ze geen schnitzels serveren maar wel hotdogs. Daarna was de Walmart aan de beurt voor wat kleren en speelgoed. Voor het avondeten togen wij naar Denny’s. Na het avondeten stond de attractie van de dag op het programma: de fonteinen van Bellagio in het donker. Het was een mooi schouwspel wat je echt niet mag missen als je in Vegas bent.
Morgen is dan echt de laatste dag in Amerika aangebroken. Morgenavond vliegen we terug naar Brussel!
Helaas komt er aan elke vakantie een einde. Voor ons begint dat einde in Las Vegas, maar aangezien we daar niet wakker werden vanochtend, moesten we een stukje rijden. 430 kilometer om precies te zijn.
Na een goed ontbijt gingen we op weg. We reden eerst Greater Los Angeles uit en volgden met de Interstate 15 de route 66 tussen de bergen door naar Barstow. Daar hielden we een stop, om de outlets te bezoeken en wat te eten. Ondertussen liep de temperatuur steeds verder op, wat niet zo vreemd was omdat we steeds verder de woestijn in reden.
Tegen het einde van de middag reden we die rare stad midden in die woestijn binnen. Las Vegas is echt een stad met twee gezichten, aan de ene kant is het een stad die je wil oplichten, die je geld wil, die je verslaafd wil maken, een ‘pretpark’ voor volwassenen. Aan de andere kant is het ook een stad met mooie natuur dichtbij, met nette, fijne wijken en aardige, hardwerkende mensen. Vooral buiten het centrum en een goed stuk weg vanaf de strip is Las Vegas een fijne stad, en het was een perfect startpunt voor onze reis.
Nu is het eindpunt gekomen. Omdat we bij de reisplanning rekening hielden met de mogelijkheid dat we een dag voor vertrek nog een covid test moesten regelen, hebben we een extra dag in Las Vegas voordat we terugvliegen. Morgen gaan we dus nog even uitrusten, winkelen en inpakken!
Zoals verwacht hebben we vandaag niet veel uitgevoerd. ’s Ochtends zijn we naar een winkel geweest (TJ Maxx) en daarna hebben we geluncht bij Chick-fil-a. De middag brachten we door bij en in het zwembad!
– Zondag 14 augustus –
Omdat we morgen weer terug gaan rijden naar Las Vegas, hebben we vandaag de koffers maar eens ingepakt. Daarna was het zwembad weer aan de beurt! Aan het einde van de middag zijn we naar ome Gerrit en tante Susan gegaan. Samen zijn we gaan eten bij Marie Callenders, waarna we afscheid hebben genomen. Ook van onze koelbox en klapstoelen, die niet mee naar huis kunnen en dus een nieuw thuis gevonden hebben in Huntington Beach. Morgen rijden we naar Las Vegas, via Barstow, een lange rit door de woestijn en de bergen.
Vandaag moesten we verhuizen en zijn we begonnen met rustig aan doen. Uitslapen, rustig ontbijten, naar de pier van Huntington Beach, even rustig gelopen, een park opgezocht (het werd weer Mile square park). Daar konden de kids zich uitleven in de speeltuin en hielden we een picknick, terwijl papa en mama rustig onder een mooie grote boom zaten uit te rusten.
Verhuizen betekende dat we naar een ander hotel moesten verkassen. Maar dit keer slechts een paar straten verderop. Het nieuwe hotel is wat moderner en wat minder sjiek. We hebben een mooie kamer met aparte slaapkamer en een kleine keuken met vaatwasser en grote koelkast. Helemaal top!
– Woensdag 10 augustus –
Het was tijd voor een laatste restje van onze roadtrip: het bezoeken van Los Angeles. Omdat er iets te veel mensen op een relatief klein stukje land wonen (18,5 miljoen), die allemaal een auto hebben, is het verkeer altijd druk. We vertrokken later om de spits te vermijden, maar kwamen uiteraard toch in de files terecht. Dat hoort er bij!
Als eerste bezochten we Griffith park en het Griffith observatory, waar we een prachtig uitzicht over de stad hadden. Daarna reden we door naar Jack in the box voor de nodige hamburgers. Over de Santa Monica boulevard reden we naar Beverly hills, waar we parkeerden. We liepen over Rodeo drive en zagen een hoop dure winkels en autos.
Santa Monica pier stond ook op de lijst, maar we waren het al behoorlijk zat geworden (we hebben ook al zoveel moois gezien deze vakantie, daar kan een stad niet tegenop). Daarom zijn we maar weer terug gereden, wat uiteraard niet zonder filerijden mogelijk was. Papa heeft z’n rijervaring weer te pakken, moe en voldaan kwamen we weer ’thuis’ in Orange county.
– Donderdag 11 augustus –
Het nieuwe hotel heeft een mooi buitenzwembad en dat moesten we nog uitproberen, en zo hebben we de ochtend gevuld. Bij dit zwembad zijn ook twee grote gasbarbeques die te gebruiken zijn. Papa heeft hier gisteren al steak op gebakken, en vandaag waren voor de lunch de hotdogs aan de beurt.
’s Middags hebben we Susan en Gerrit weer opgezocht om samen wat te ondernemen. Papa kon ome Gerrit helpen met een TV te fiksen, waarna we samen uit eten gingen bij Polly’s. Gevolgd door een overheerlijke Pecan pie. Wat een traktatie!
– Vrijdag 12 augustus –
Het was vandaag weer tijd voor het strand. We zijn dit keer naar Huntington Beach geweest. Dit is echt een hotspot voor surfers en we zaten dus tussen de surfers en andere badgasten. De golven waren mooi hoog maar daardoor konden we niet echt zwemmen. De pret was er niet minder om, het strand blijft leuk.
Halverwege de middag waren we weer terug in het hotel om eens lekker te chillen. Papa en Nathalie gingen naar de Walmart voor het eten en maakten samen lekkere taco’s.
Morgen hebben we voor het eerst een dag waarvoor nog niks gepland is behalve dat Amy graag naar een speeltuin wil, dus dat gaan we doen, en het zwembad zal ook wel weer aan de beurt komen!
Vandaag was het dan eindelijk zo ver: een stranddag! De kids konden haast niet wachten om de zee in te gaan. Er is hier zoveel keuze in verschillende stranden dat het wat moeite kostte om er 1 uit te kiezen. Maar omdat we de omgeving al een best een beetje kennen, hadden we gekozen voor het wat kleinere strand van Corona del mar. Ook al zijn we noet zo’n fan van alles wat Corona heet.
Corona del mar ligt tussen Newport Beach en Laguna Beach en het strand is een beetje een baai, met een steile afdaling om er te komen. Papa heeft daarom de rest afgezet beneden bij het strand en heeft toen de auto langs de weg bovenaan geparkeerd. We blijven Hollanders dus we willen graag gratis parkeren!
Het strand was een groot succes. Het water was lekker koud en helder en als je wat verder het water in liep kon je roggen en kleine haaien zien zwemmen. Er zwommen ook gewone vissen maar die kon je vrijwel niet zien. De haaien waren donkerbruin en daardoor goed zichtbaar. Ze kwamen soms vrij dichtbij op circa 1m afstand maar zwommen dan gauw weer weg. Omdat ze niet naar de mensen toe zwommen en vrij klein waren (ik denk max 1,5m) was het niet te eng.
De golven waren voor Nathalie een nieuwe ervaring omdat ze nu haar zwemdiploma heeft maar nog niet ‘los’ in de zee gezwommen had. Toen ze uiteindelijk een keer goed de weg kwijt was door een lekkere hoge golf was het wel even schrikken – maar dat hoort erbij!
’s Avonds gingen we naar Sonic, een iconisch drive-in restaurant waar ze voorheen het eten met rolschaatsen serveerden. Dat was er niet meer, en het opnemen van een bestelling was ook problematisch. Het eten zelf was niet vies maar zeker niet bijzonder. Leuk om een keer in de auto te eten, maar ons zie je niet meer terug bij de Sonic! Morgen wisselen we van hotel, en kunnen we meer zelf gaan koken want dan hebben we een keukentje. We zijn toe aan wat anders dan hamburgers…
Vanmorgen was het tijd voor een Amerikaanse kerkdienst: we gingen naar de kerk van ome Gerrit en tante Susan. Na de dienst was er drinken met een complete maaltijd, van taart en donuts tot burritos, we hadden dus geen lunch meer nodig. We werden aan de hele gemeente voorgesteld als de familie uit Nederland. Iedereen was erg geïnteresseerd en ze vonden het bijzonder dat wij helemaal uit Nederland naar Orange County gekomen waren.
De meiden werden al die gesprekjes waar ze niks van begrepen wel zat, dus namen we afscheid van ome Gerrit en tante Susan, we zien ze deze week nog wel een keer. Omdat we vlakbij een outlet winkelcentrum waren, gingen we daar even langs. Dat bleek niet zo handig op een zondagmiddag, want het was enorm druk. We slaagden bij een paar winkels voor wat kleding en na een veel te duur ijsje zijn we teruggegaan naar het hotel. Even chillen en toen nog even zwemmen. Het zwembad was binnen, wat het toch wat minder leuk maakte. De jacuzzi was wel lekker warm en vol sop, dus daar werd lekker in gespeeld.
Voor het avondeten stond de In-and-out burger nog op ons to do lijstje, dus zochten we die op. Dit is een fastfood burger restaurant in de stijl van de jaren 50. Voor de verandering werden we heel vriendelijk geholpen en was er ruim voldoende personeel. Dat hebben we de laatste weken vaak anders gezien. Het eten was niet heel erg bijzonder, maar de ervaring maakte dit helemaal goed!
Deze morgen hadden we rond half 10 afgesproken met ome Gerrit en tante Susan, dus stonden we een beetje optijd op zodat we de tijd hadden om gebruik te maken van het ontbijt. Dit hotel is wat luxer dan de motels/hotels die we gehad hebben en dat is bij het ontbijt wel te merken. Er is een ruime keuze in ei, omelet, broodjes, zoetigheid, fruit, yoghurt en cereal. We lieten het ons goed smaken en gingen daarna opweg naar Huntington Beach, een kwartiertje rijden. We kwamen heel Nederlands precies om half 10 aan en dat kregen we dus ook wel te horen. Het was 3 jaar geleden dat we elkaar voor het laatst in Nederland zagen en 10 jaar geleden dat wij hier waren, dus het was heel leuk om elkaar weer te zien en bij te praten.
Er was voor ons een leuke dag gepland en we gingen op weg naar Mile square park. Zoals de naam al zegt is dit park 1 mile (1,6 km) breed en 1 mile lang en dat het groot was konden we goed ervaren doordat we van de ene naar de andere kant liepen om bij onze activiteit te komen. We gingen waterfietsen op een meer. Oom en tante bleven op de kant en lieten ons met z’n vijven het meer opgaan. Midden in het meer was een eilandje en daar zagen we reigers, schildpadden, eenden en ganzen. Later kwam er ook nog een pelikaan overvliegen die in het water landde. Voor de meiden was het een leuk uitje en we vonden het heel lief dat we dit kado kregen.
Na het park gingen we terug naar het huis in Huntington Beach voor een picknick in de tuin. Er was sla, spareribs en corn on the cob (maiskolven). We lieten het ons heerlijk smaken en praatten ondertussen gezellig bij. Amy stal de show door grapjes te maken en daarbij hard te schaterlachen, de buren kwamen nog langs om die Nederlandse familie te ontmoeten en er was nog een ijsje als toetje. Eind van de middag zeiden we gedag, morgen zien we elkaar weer in de kerk.
Voorlopig de laatste reisdag! We reden vandaag van Palm Springs naar Newport Beach. Vanuit Palm Springs hadden we de Interstate (snelweg) kunnen nemen, maar ik had een andere weg uitgezocht. Over een uitdagende bergpas reden we de San Jacinto mountains in. Het landschap veranderde hierdoor van woestijn naar de Californische bergen en bossen. Heel toepasselijk heette de weg: ‘palms to pines highway’.
Boven aangekomen kwamen we in het bergdorpje Idyllwild waar we een hoop leuke huisjes zagen en een prachtig uitzicht hadden over de San Jacinto vallei en de omliggende bergen.
Al dat geslinger over die bergweggetjes was voor de kids achterin niet geweldig en het was vandaag lastig om de vrede te bewaren.. we reden dus gauw door. Na een uitdagende afdaling kwamen we uit bij de Interstate richting LA. Na een plasstop en een hamburger was iedereen weer klaar voor de volgende etappe: de drukke snelwegen rond Los Angeles. Je kunt weken in de USA rondrijden, maar dat helpt je niets in voorbereiding op de drukte, de snel wisselende rijbanen, flyovers, wegwerkzaamheden en mede weggebruikers.
Maar ook dit ging best soepel, de ervaring helpt toch best een beetje. We reden ten zuiden van LA naar het gebied wat wij het beste kennen en waar we graag naar terug wilden vanwege de mooie stranden en goede sfeer: Orange County en dan specifiek de ‘beach cities’ zoals Huntington, Newport en Laguna Beach. Omdat we mooi op tijd waren reden we meteen door naar Newport Beach waar we even het strand op wilden. Maar dat ging niet door: het was erg druk waardoor er geen parkeerplek te vinden was. We zijn toen maar naar Huntington Beach doorgereden, waar wel plek was en waar we lekker op het strand gezeten hebben.
Na een uurtje op het strand zijn we naar het hotel gereden. De komende 4 nachten slapen we hier, waarna we verkassen naar een ander hotel, een paar straten verderop. Het strand is hier ongeveer 15 minuten vandaan en verder vind je hier in de buurt veel shopping centers en stadsparken. Dit hotel is trouwens helemaal goedgekeurd door de kids: het heeft namelijk glazen liften waardoor elk ritje een attractie is!
Morgen staat een familiebezoek op de planning: uncle Gerrit en aunt Susan wonen in Huntington Beach en hebben leuke dingen voor ons gepland. We zijn blij ze weer te zien en benieuwd wat we gaan beleven!
