Author : MenT

– Donderdag 4 augustus –

We werden vroeg wakker van onweer, wat niet erg was, want vroeg opstaan was toch al de bedoeling. We hadden nog een stuk rijden voor de boeg voordat we uiteindelijk aan zouden komen in Joshua Tree national park. Toen we wegreden regende het zachtjes, maar afgekoeld was het absoluut niet, net Burgers Bush buiten (warm en erg vochtig). We reden een stuk over de snelweg en later over kleinere wegen, door de woestijn. Onderweg bleef het regenen, wat toch wel een vreemde ervaring was op deze droge plek.

Aangekomen bij het park is het gelukkig weer droog, maar de zon kregen we niet te zien. In Joshua Tree national park komen 2 soorten woestijn samen, de Mojave en de Colorado woestijn. We kwamen binnen in het Mojave woestijn gedeelte, wat vooral bekend is van de yucca genaamd Joshua tree. We stopten bij wat rotsen zodat er wat geklommen kon worden.

De meiden hadden bij de ingang een junior Ranger boek gekregen, in het Engels, wat ze met wat hulp konden invullen. Hier waren ze meer mee bezig dan met wat er te zien was, maar ze vonden het erg leuk om te doen. Ons viel het vooral op dat het park nu drukker was dan de vorige keren dat we er geweest zijn, waarschijnlijk omdat het nu zomer is. Voor ons maakte dat het park minder aantrekkelijk en daarbij was het weer ook niet goed genoeg om veel te ondernemen, niet zo heet als we verwacht hadden, maar de lucht bleef dreigend. Na een picknick en een snelle wandeling (Amy hield de vaart er deze keer in) door een cactus tuin, hadden we genoeg gezien van het park en zijn we op weg gegaan naar Palm Springs.

We stopten nog even bij de Walmart om wat te shoppen en gingen daarna naar ons motel. We aten een hamburger bij Carls jr., een soort McDonalds, maar dan lekkerder (niet heel moeilijk). Morgen volgt de voorlopige laatste reisdag, we gaan naar Orange County, ten zuiden van Los Angeles, waar we de komende 10 dagen zullen verblijven, voor zon, zee en strand, in ‘normale’ temperaturen (ca. 26 graden).

– Woensdag 3 Augustus –

Route 66! We vertrokken vanaf Williams en na een klein stukje Interstate (snelweg) namen we de afslag naar de oude route 66. Uiteraard reden we niet van Chicago naar LA, maar vandaag wel vrijwel het hele gedeelte tussen Williams (Arizona) en Needles (California).

De meiden hadden al verschillende filmpjes gezien en hadden er zin in. Het was voor hen even wennen dat er tussen de dorpjes in niet veel te zien is en dat er ook wel wat miles gereden moesten worden. We stopten onder andere in Seligman en Hackberry, waarna we in Kingman aankwamen. Omdat ons favoriete restaurant, de Cracker Barrel, niet in Californië te vinden is, was Kingman de laatste kans om hier nog even te eten. Dat hebben we dus voor de lunch gedaan en het was weer gezellig. ’s Middags leidde de moederweg ons de bergen in naar het oude mijnstadje Oatman, met als grootste attractie de loslopende ezeltjes.

Helaas was het wel weer erg warm en daarom hielden we het kort. We reden verder de Mohave vallei in. Het werd steeds warmer tot er maar liefst 46 graden op de teller stond. We staken de Colorado rivier over en zijn nu in Californië beland!

Morgen reizen we verder naar Joshua Tree National Park!

– Dinsdag 2 Augustus –

Om de grote drukte in één van de meest populaire parken voor te zijn, stonden we vandaag weer vroeg op en dat betekende een donut ontbijt! We moesten een uurtje rijden vanaf ons huisje naar de Grand Canyon en aten de donuts onderweg in de auto op.

We bezochten de westkant van het park, waar je alleen met een bus doorheen kan rijden. Dus parkeerden we de auto in de buurt van het busstation, liepen een klein stukje en konden zo de bus instappen die net kwam aanrijden. Het was nog lekker rustig en na een kort ritje stapten we uit. We genoten van het uitzicht en begonnen daarna aan onze wandeling langs de rand van de Canyon. We liepen 2 kilometer naar een andere bushalte en onderweg zagen we fantastische uitzichten. Het pad liep dicht langs de rand, door het bos en langs rotsen. Het was een hele mooie wandeling waar we allemaal van genoten.

Bij de bushalte stapten we weer in om de rest van de westelijke route te rijden en daarna weer terug te gaan naar het punt waar de auto vlakbij stond. Toen we uitstapten was het duidelijk waarom we vroeg opgestaan waren, er stond nu een hele lange rij bij de bushalte.

We hielden een vroege picknick om weer wat energie te krijgen na onze inspanningen, waarna we op weg gingen naar de laatste uitzichtpunten en het visitor center. Nathalie wilde nog graag een Condor zien, een hele grote gier die vaak te zien is in de Canyon. Tot nu toe waren we die nog niet tegen gekomen en ook bij het 1 na laatste uitzichtpunt zagen we ze niet. Alleen het visitor center en nog 1 uitzichtpunt wilden we nog doen, maar omdat het warmer werd en we al aardig moe begonnen te worden, besloten we alleen nog het visitor center te bekijken. Maar helaas was dit gesloten. Dan toch nog maar even het uitzicht bekijken en daar zat een jonge Condor goed zichtbaar op een uitstekende rots. Hij liet nog even mooi zijn lange vleugels zien!

Vrij vroeg in de middag gingen we weer naar ons huisje om nog even te genieten van de rust. We maakten weer ons eigen eten op de barbecue, een groot stuk vlees wat heerlijk smaakte, maar iets te groot was. Morgen gaan we hier weer weg en hebben we een back-in-time roadtrip dag!

– Maandag 1 Augustus –

Het was vandaag weer tijd om verder te trekken. Vanuit Page reden we naar de zuidkant van de Grand Canyon. Daar reden we de South Rim drive, een 37 kilometer lange weg die langs verschillende uitzichtpunten leidt. Twee weken geleden stonden we aan de overkant van deze immense kloof en nu konden we aan de kids aanwijzen waar we eerder geweest waren. Nathalie merkte al meteen op dat je vanaf de andere kant veel verder kan kijken. Dat klopt en dat komt doordat de noordelijke rand een stuk hoger ligt dan de zuidelijke rand. Maar de zuidelijke rand is steiler en ligt dichterbij de rivier (de Colorado rivier). Ook is de zuidelijke rand veel toegankelijker. Ik vond het erg leuk dat we beide kanten hebben kunnen zien, dit geeft een completer beeld van deze giga canyon, voor zover dat mogelijk is…

Nadat we de Rim Drive gereden hadden, met onderweg een picknick, zijn we verder gereden naar onze overnachtingsplek. We hebben een huisje gehuurd bij iemand op het erf, in de buurt van Williams. Het is een back to basics huisje, met een ‘outhouse’ voor het toilet en de douche. Maar we zagen ook een goede grill bbq staan. Dat kwam goed uit want we wilden nu wel weer eens lekker vlees van de grill. Na een bezoekje aan de supermarkt in Williams konden we aan de slag en hebben we lekkere steaks en worstjes gegeten. Het is hier heerlijk rustig en daar gaan we eens even goed van genieten na die drukke hotel dagen!

Morgen rijden we terug naar de Grand Canyon voor een wandeling en de donuts voor het ontbijt liggen al klaar!

– Zondag 31 juli –

We vierden vandaag verjaardag nummer 2 in Amerika, Laura werd 6! De dag begon vroeg omdat we gister een uur terug zijn gegaan in tijd, maar dat is helemaal niet erg als er wat te vieren valt. Laura werd goed verwend met meerdere kadootjes en ook uit Nederland waren er een paar kaartjes meegekomen. We gingen ontbijten in het hotel, met wafels, yoghurt, muffins en cornflakes. Wat wil je nog meer op je verjaardag!

Na het ontbijt gingen we de horseshoe bend bekijken. Een bocht in de Colorado rivier in de vorm van een hoefijzer. De jarige wilde hier graag heen, omdat het deze vorm heeft en ze van paarden houdt, aldus haar eigen verklaring. Papa en mama waren hier 13 jaar geleden ook al geweest, toen het nog niet populair was. De verandering was groot en niet in het voordeel van de plek. Waar we 13 jaar geleden gratis konden parkeren en door het zand naar de rivier liepen, moesten we nu betalen, omlopen via een aangelegd pad en was het immens druk. Jammer van de sfeer op de plek. De jarige genoot wel van het uitzicht en kon haar nieuwe fototoestel testen. En toen was het tijd voor taart, chocoladetaart! We keken wat tv en aten een broodje op de hotelkamer. Daarna werd er nog gezwommen, wat voor de meiden toch wel 1 van de leukste activiteiten is.

Eten deden we bij Denny’s, een Amerikaanse diner-keten. De jarige kreeg birthday pie pancakes en een oreo milkshake. We besloten om nog een softijsje te halen bij McDonalds, wat een softIJS werd, de toef ijs was hoger dan het koekje. Het was een geslaagde verjaardag! Morgen gaan we weer verder, naar de Grand Canyon, nu de zuidkant.

– Zaterdag 30 juli –

Vandaag reden we van Monument Valley naar Page. Monument Valley is bekend vanuit western films en bijvoorbeeld Forrest Gump. Tegenwoordig is het vooral een Instagram locatie waar je geweest moet zijn voor die belangrijke selfie. Toen wij dertien jaar geleden voor het eerst de vallei binnenreden waren we erg onder de indruk. Toen hadden we nog niet veel gezien van het westen en we reden vanaf de tegenovergestelde richting als vandaag.

[hier komt een foto zodra er een betere internetverbinding beschikbaar is]

Voor ons was het al de derde keer dat we hier kwamen, en misschien kwam het door de ervaring van gisteren, maar we waren niet meer onder de indruk. Het weer hielp ook niet echt mee, het was bewolkt met een spatje regen. En we zijn blijkbaar verwend geworden!

Regelmatig hebben we het al gedaan deze vakantie: vergelijken met 10-13 jaar geleden. In 2009, 2011 en 2012 trokken we ook door zuid-west Amerika. Wat is er veranderd sinds toen? Er zijn nu rotondes! Veel plekken zijn toeristischer geworden. Nationale parken zijn veel drukker geworden.

Dat het overal drukker zou zijn dan wij gewend waren, dat wisten we vantevoren. We reizen nu ook in de zomervakantie terwijl we eerder buiten de schoolvakanties gingen. Daarom hebben we ook gezocht naar plekken die minder bekend zijn, waar je nog wel de rust en ruimte kan ervaren die er gelukkig nog genoeg is. Gisteren was dat erg goed gelukt met de wandeling naar de ruïnes en de gravelwegen.

De weg die we vandaag reden was heerlijk rustig. Cruise control aan (adaptief zelfs, heel fijn) en rijden maar. Toen we in Page aankwamen waren we wat vroeg (Page ligt in Arizona en hier hanteert men geen zomertijd waardoor de tijd hier gelijk is aan de Pacific tijdzone, NL +9 uur) en de kids hadden wat beweging nodig dus mama had een leuke speeltuin opgezocht. Even lekker uitrazen! Daarna hebben we wat eten gehaald bij de Walmart wat we vervolgens in de auto opgegeten hebben. We bezochten het bezoekerscentrum van de Glen Canyon dam, de dam die de bestaansreden van Page is. Nog een verschil: het waterniveau in Lake Powell, het stuwmeer, staat historisch laag.

Na dit bezoekje gingen we terug naar de Walmart voor een grote boodschappen ronde. Eten en drinken voor de komende dagen maar ook wat leuke kleren voor de meiden, een tijd later en een berg dollars armer liepen we weer naar buiten en gingen we op weg naar ons hotel.

Nog een verschil met die goede oude tijd: de dagelijkse kosten! De wisselkoers is nu ongeveer 1 op 1 terwijl we eerder tot wel 1,40 dollar voor onze euro kregen. Tel daarbij op dat alle prijzen ook hier drastisch gestegen zijn en je dagelijkse boodschapje of tankbeurt tikt aardig aan. Waar ik niet aan kan wennen is de zeer klantonvriendelijke manier van prijzen, alle prijzen zijn exclusief tax. Bij de kassa komt er dus altijd nog een x procent bij. Gestegen prijzen zorgen er ook voor dat deze taxes hoger zijn. Nu genoeg geklaagd hierover, het hoort er allemaal bij!

Nu maken we ons klaar voor de volgende dag, wat een dag is die al helemaal uitgekauwd is door de jarige, morgen is Laura namelijk jarig. Ze weet al ongeveer een half jaar precies wat ze wil doen, eten, etc, etc…

– Vrijdag 29 juli –

Nadat we de laatste spullen hebben gepakt en rustig hebben ontbeten, gingen we op weg voor een nieuwe reisdag. We hadden een redelijk lange reis voor de boeg, maar er zou genoeg te zien zijn. Niet lang nadat we Moab verlieten kwamen we langs een grappige toeristische stop, een winkel naast een grote rots waarvan het parkeerterrein was ingericht met allerlei verzamelde beelden en auto’s, leuk om even wat gekke foto’s te maken. We reden snel weer verder en zagen mooie rotsen en ook nog een Arch, wat volgens ons toch meer een window was.

Nadat we in 1 van de laatste grotere dorpjes wat broodjes bij de Subway hadden meegenomen, vervolgden we onze weg over kleinere wegen. We maakten een stop om oude indianen woningen, gebouwd tegen de rotsen, te bekijken. De wandeling ernaar toe was langer dan we verwacht hadden, maar ook veel leuker dan we verwacht hadden. De ruïnes konden we vanaf een uitzichtpunt bekijken en het was een hele mooie rustige plek. Goed gevonden door die indianen! Bij de volgende stop zagen we nog wat ruïnes en aten we onze lekkere broodjes. Daarna volgde het leukste stuk van de route, de Moki dugway! Een weg uitgehakt in de bergwand zonder asfalt, maar met gravel. Wij reden deze weg van boven naar beneden. Het uitzicht was prachtig! De weg was minder goed, zeg maar gerust: slecht, vooral door de vele buien van de laatste tijd waardoor er veel stenen en rotsen op de weg lagen en er waren soms stukken weg weggespoeld. Maar dit maakte de rit wel extra uitdagend, we hebben een fijne auto en we kwamen goed beneden.

We hadden nog niet genoeg gehad van de gravel wegen, dus reden we ook nog de Valley of the gods. Dit lijkt op de welbekende Monument valley, met dezelfde hoge rotsformaties waar wij hier echter vlak tussendoor konden rijden. Ook deze weg kan slecht zijn doordat hij verschillende keren door rivierbeddingen gaat, maar op een klein beetje modder in het begin na, was alles droog. Het was een super mooie weg om te rijden, heel indrukwekkend en heerlijk rustig! Volgens papa het hoogtepunt tot nu toe. Een echte aanrader.. of nee toch maar niet, want dan wordt het daar te druk.

Eind van de middag kwamen we aan in Mexican Hat, een gehucht aan de San Juan River. We hielden een picknick met uitzicht op de rivier/modderstroom (een woeste stroom met veel puin door de vele onweersbuien verder stroomopwaarts) en gingen op tijd naar bed. Morgen volgt weer een reisdag met Monument Valley als start.

– Donderdag 28 juli –

Het was een vreemde dag vandaag. Toen we vanochtend opstonden was het buiten al nat, en omdat er buien voorspeld werden waren we al voorbereid op wat regen. Maar door de hitte van alle voorgaande dagen en de droge woestijn omgeving waren we toch niet helemaal voorbereid op de hoeveelheid regen die we vandaag gezien hebben.

We vertrokken op tijd naar Canyonlands National park en het weer was best aardig, een paar spatjes hier en daar. Onder het rijden werd dat iets meer. In het park aangekomen konden we rustig naar het Visitor center en een paar uitzicht punten. Toen we op de terugweg waren van een uitzichtpunt naar de auto, hield het op met spetteren en begon het serieus te regenen. We reden vol goede moed naar een paar andere mooie plekjes maar helaas, de regen zette echt door en het werd niks meer. Gelukkig hadden we ondertussen een plan B bedacht…

We zijn teruggereden naar Moab en het stadje ingegaan om te lunchen bij de Moab Diner, waar ze nog op authentieke Amerikaanse wijze de gasten voorzien van niet al te spectaculair voedsel. Pannenkoeken en eieren, burgers en een sandwich, het smaakte goed en terwijl de regen bleef vallen vermaakten wij ons best.

’s Middags werd het langzaam droog en ondertussen pakten we alle spullen weer in voor het vervolg van onze roadtrip. Morgen trekken we verder naar het dorpje Mexican hat, vlakbij de staatsgrens met Arizona en het welbekende Monument Valley!

– Woensdag 27 juli –

Vandaag valt er niet veel te melden, want we deden echt heel rustig aan! We sliepen allemaal iets langer en ontbeten met cornflakes. De meiden keken een Paw Patrol marathon op tv (ze zijn zo gewend aan on demand streaming dat ze nog niet helemaal begrijpen dat je een gestopte aflevering de volgende keer niet verder kan kijken). We gingen in de ochtend al naar het zwembad waar het lekker rustig was. Mama deed ondertussen een wasje, want de waszak was al aardig vol.

Na het middageten gingen Nathalie, Laura en mama weer naar het zwembad en papa ging met Amy donuts kopen voor het donut ontbijt van morgen (we gaan dus weer vroeg opstaan!). Na nog een poosje met z’n vijven bij het zwembad, gingen we nog even chillen in ons hutje. De lucht betrok weer en er viel weer iets regen, het meeste niet direct bij ons. We maakten weer gebruik van ons gaspitje om een goed maaltje te koken en zo kwam deze rustdag ten einde. Een echte campingdag, heerlijk. Vooral ook doordat het gedeelte van de camping waar wij zitten vrijwel uitgestorven is. Morgen gaan we nog een park in de buurt van Moab bezoeken, Canyonlands!

– Dinsdag 26 juli –

Vandaag was het weer tijd voor een National park! Het achtste federale natuurpark wat we bezochten was Arches NP. Dit is een populair park, wat de laatste jaren ten onder aan het gaan was aan het eigen succes. Het wordt namelijk steeds drukker, wat vervelend is voor de bezoekers en slecht voor de natuur. Daarom voeren ze nu een toegangsbeleid aan de hand van reserveringen met tijdslots. Ik had hiervoor op 1 april al een reservering gemaakt zodra het kon. Wij mochten hierdoor vandaag tussen 8u en 9u het park in. Om 7:55 reden we de korte wachtrij bij de ingang in, waardoor we vrijwel direct om 8:00 uur naar binnen reden.

Ik hoef vast niet uit te leggen dat je bogen kunt zien in Arches, maar voor degenen die het echt niets zegt: het park beslaat een gebied wat door de specifieke rotslagen en erosie erg veel natuurstenen bogen kent. Hierbij maken ze dan weer onderscheid tussen bogen (arches) en vensters (windows) waarbij bij een venster er meer een gat in de rots te zien is (met bodem) en bij een boog alleen een boog.

We hadden bewust gekozen voor een aantal korte wandelingen, zodat we het allemaal vol hielden en leuk vonden en dat ging prima! Erg leuk was de Sand dune arch, de boog zelf stelt niet veel voor maar de wandeling tussen de rotsen door met al het zand en in de schaduw was perfect voor de kids. Het blijft in dit gedeelte van het land momenteel toch zoeken naar plekken waar ze even lekker buiten kunnen zijn zonder dat het te warm wordt. 

We hebben de hele ochtend ons goed vermaakt in het park. Het hoogtepunt was ongetwijfeld de wesp die mij prikte in de auto tijdens het rijden. Gelukkig viel ook deze prik erg mee en zijn we geen afgrond in gereden.  Daarna zijn we terug gegaan naar de camping, die op 5 minuten rijden van de park ingang ligt.

‘s Middags zijn we even het stadje in geweest voor een oplossing van ons kookprobleem. Geld lost alles op, dus we kochten een pan en een gasbrander met een busje gas en er kon (provisorisch) gekookt worden. Eindelijk kon er nu gezwommen worden in het zwembad op de camping, daar hadden de meiden erg veel zin in. De lucht betrok aan het einde van de middag, er was wat bliksem in de verte en het begon hard te waaien en er kwam een beetje regen. We hoorden veel sirenes en er kwam een ‘Emergency alert’ van de National weather service op onze telefoons tevoorschijn, die ons waarschuwde voor Flash floods.

Als er in korte tijd veel regen valt kan er in de smalle kloven die er in dit gebied erg veel zijn ineens heel veel water verschijnen waardoor je overvallen kan worden. Op de camping hadden we hier geen last van maar alles bij elkaar zijn we toch maar het zwembad uitgegaan (het werd toch al tijd om te gaan) en hebben we ons even in ons hutje vermaakt.

De hele avond bleef het bewolkt en een beetje vreemd weer. Het koken ging vrij aardig, maar een stuk vlees van de BBQ is toch echt veel lekkerder en makkelijker dan uit een pannetje. Morgen hebben we een rustdag ingelast: we hebben dit hard nodig na al die dagen reizen. Daarom een dagje zwemmen en luieren!