Author : MenT

– Maandag 25 juli –

Vandaag bezochten we ons enige natuurpark in Colorado, Colorado National monument. Eerst deden we nog een paar boodschappen bij de Walmart, met name verse producten om een paar keer zelf te kunnen koken in Moab. Hierna reden we door naar het park wat je kan bekijken door een weg bovenop een deel van het Colorado plateau met mooie uitzichten over de Grand Valley. We stopten bij veel uitzichtpunten, liepen kleine stukjes en genoten van het uitzicht.

Na een bezoekje aan het Visitor center gingen we weer op weg naar Utah. We wilden een mooie binnendoor route nemen langs de Colorado River, maar de navigatie stuurde ons verkeerd waardoor we moesten omkeren en een deel van de snelweg voor de derde keer zagen (gister reden we hier ook al). Maar dit was het uiteindelijk meer dan waard.

We reden daarna namelijk een prachtige weg in een kloof langs de rivier, mooie rotsen aan beide kanten die hoog op rezen, en in de rivier zagen we mensen kanoën en zwemmen. Aan het einde van deze weg ligt Moab en onze camping (jaja!) ligt hier vlakbij. We hebben voor de komende dagen een blokhutje gehuurd op een camping, waar we met z’n vijven in slapen. Verder staat er alleen een koelkast en hebben we gelukkig een airco! Het plan was om in ieder geval 2 dagen zelf te koken, want we wisten dat er een barbeque was, maar helaas is het nu streng verboden om een vuur te maken door de droogte. Omdat we toch wel moe waren van deze dag besloten we om vandaag makkelijk te doen en te eten bij de McDonalds. De kids werden hier natuurlijk blij van en papa en mama werden daar weer blij van. Morgen kijken we of we een andere oplossing voor het zelf koken kunnen vinden, want dat lekkere gekochte vlees willen we toch liever op eten dan weggooien. En we bezoeken Arches NP.

– Zondag 24 juli –

Omdat we gisteren al Capitol Reef bekeken hebben, hadden we vandaag niet meer op het programma dan het reizen naar onze volgende overnachtingsplek. We maakten van de gelegenheid gebruik om rustig op te starten. We konden een beetje uitslapen in onze huifkar, waar we allemaal heerlijk in sliepen en genoten even van het wakker worden onder een tentdoek. Hierna aten we een uitgebreid ontbijt in het restaurant, met pannenkoeken, muffins en yoghurt.

Na het ontbijt konden de meiden nog een poosje spelen in de speeltuin (heerlijk dat het hier niet zo warm was) en pakten we rustig onze spullen. We hadden een lange rit voor de boeg van 3 uur. Het eerste deel reden we weer door Capitol Reef en genoten we nog even van de mooie kleuren, helaas zagen we geen hertjes meer. Daarna kwam een saaier stuk door grijs gekleurde rotsen en dor land. De meiden deden het heel goed en vermaakten zich prima achterin.

Na een winderige picknick, vervolgden we onze weg naar de eerste grote stad sinds ruim een week, Grand Junction in Colorado. Dus ook een nieuwe staat! We deden inkopen bij de Walmart en kwamen eind van de middag aan in ons motel voor de nacht. Eten deden we bij Chilli’s. Het was lekker, maar de service was zelfs voor Nederlandse begrippen erg traag, niet wat we gewend zijn hier.

We slapen vannacht weer met z’n allen in 1 redelijk kleine motelkamer, hopelijk lukt ons dat vannacht beter. Morgen is meteen ook onze laatste dag in Colorado en bezoeken we Colorado National Monument waarna we doorreizen naar Moab voor nog meer natuur en parken.

– Zaterdag 23 juli –

Vandaag op de planning: een ruwe weg naar een rotsformatie en het rijden van de UT-12, de weg door Escalante – Grand staircase National Monument. Op onze planning had ik ook gezet bij de ruwe (onverharde) weg: niet rijden bij regen.

Je raad het al, toen we het dorpje Escalante uit reden begon het te regenen. Deze weg zijn we dus niet opgegaan, maar we zijn doorgereden op de UT-12, een prachtige weg met veel uitzichten. Onderweg zagen we onder andere herten langs de weg en koeien op de weg.

Na een prachtige tocht kwamen we zo bij Capitol Reef NP. Dit park stond eigenlijk voor morgen op de planning maar nu waren we er al voor de middag en konden we op ons gemak rondkijken. Naast indrukwekkende rotsen waren hier ook historische huisjes van de pioniers te zien.

Toen het tijd was voor een picknick liep Nathalie vooruit met een tasje eten naar een picknicktafel. Wat ze niet wist was dat er een wespennest onder de tafel zat, en zodra ze het tasje neerzette werd ze aangevallen en gestoken in haar vinger. Luid schreeuwend rende ze naar ons terug – gelukkig was de schrik uiteindelijk het ergste. Papa zoog hard aan de vinger en we hadden wat verdoving en ijsklontjes. De vinger werd niet dik dus ze is er goed vanaf gekomen. Toen papa het tasje met eten ging pakken moest hij hard wegrennen want ook hij werd aangevallen!

Na al deze spanning en sensatie hebben we toch nog lekker kunnen picknicken, met een stukje traditionele apple pie.

De middag hebben we gevuld met het bekijken van nog meer historische hutjes en hertjes, en een bezoek aan de speeltuin van het dorpje Torrey.

Toen was de tijd aangebroken voor een verrassing voor de kids: we gingen slapen in een huifkar. Wel eentje voorzien van een stapelbed, tweepersoonsbed en een slaapbank. Erg leuk!

– Vrijdag 22 juli –

Vanochtend goed opgestaan, een stuk beter geslapen dan gisteren. Vanuit Panguitch vertrokken we naar Bryce Canyon National Park. Hier hadden we een leuke wandeling uitgezocht die buiten de hoofdingang van het park om begint, en eigenlijk onderin de ‘canyon’ (die eigenlijk geen canyon is, maar een klif, net als Cedar breaks).
De Mossy Cave trail leidde ons naar, je raad het niet, een mossige grot. Die was niet echt bijzonder en het woord grot niet waardig… Maar gelukkig was er ook een riviertje met daarin, jawel, een waterval!
Dit was natuurlijk een grote hit bij de kids, helemaal omdat je onder de waterval door kon kruipen. Met natte voeten tot gevolg maar dat mocht de pret niet drukken.

Na deze zeer geslaagde wandeling zijn we de hoofdingang ingereden en helemaal naar het einde van de parkweg doorgereden. Vervolgens zijn we steeds gestopt bij de diverse uitzichtpunten. Halverwege hebben we gepicknickt met weer een fantastisch uitzicht. Toen we bijna bij de laatste uitzichtpunten kwamen was de pap wel op en wilde niet iedereen meer de auto uit. Laura en papa hebben toen samen nog maar een klim ondernomen met als dank het mooiste uitzicht van de hele dag.

Moe maar voldaan reden we verder naar Escalante, weer een klein dorpje waar we de nacht gaan doorbrengen. Morgen reizen we weer verder!

– Donderdag 21 juli –

Na een goede nacht voor de kids en een minder goede voor papa en mama (we moeten nog even wennen aan alle geluiden van het met zijn allen op 1 kamer slapen), vertrokken we op tijd uit het motel. Maar niet voordat we ontbeten hadden met wafels met siroop.

We gingen op weg naar Cedar breaks, een National monument wat ligt aan de rand van het Colorado plateau. De weg er naar toe was al mooi en voordat we het park in gingen reden we een klein stukje door naar een uitkijkpunt genaamd Zion overlook. We konden kilometers ver kijken in de richting van Zion Canyon.

Hierna gingen we het park in en stopten bij de eerste parkeerplaats om een stukje te lopen. Omdat we op 3000m hoogte waren, merkten we al snel dat wandelen en vooral klimmen best veel moeite kostte. We maakten een iets kortere wandeling dan van te voren bedacht, maar konden wel genieten van fantastisch mooie uitzichten.

Na de wandeling reden we het park door om te stoppen bij verschillende uitzichtpunten. Net buiten het park reden we met de auto de hoogste berg uit de omgeving op, Brian Head Peak.

Zo zaten we in eens op bijna 3500m hoogte, wat het voor een picknick toch net te koud maakte. Dit deden we weer in Cedar breaks waarna we door reden naar het dorpje Panguitch om op tijd ons motel op te zoeken en nog even te chillen.

Na een lekkere pizza was de dag weer ten einde. Morgen trekken we verder naar Bryce canyon voor nog meer mooie uitzichten.

– Woensdag 20 juli –

Vandaag hebben we al onze spullen in de auto geladen (hoera, het paste allemaal weer). Vanavond slapen we ergens anders en de komende dagen slapen we elke nacht ergens anders. De roadtrip ging nu dus echt beginnen. We staan ’s ochtends ergens op en pakken alles weer in, gaan iets bekijken en aan het einde van elke dag slapen we weer op een andere plek. Vandaag vertrokken we uit La Verkin en reisden we via de noordrand van de Grand Canyon naar Kanab.

Het was een lange rit naar de Canyon. De North Rim is veel minder populair dan de South Rim en dat komt vooral door de bereikbaarheid. Na tweeënhalf uur rijden bereikten we de rand en het uitzicht was geweldig. Echt de moeite waard. Omdat de temperatuur niet zo hoog was en het lekker rustig was hadden we alle tijd om ervan te genieten. Het blijft een uniek uitzicht en je blijft je verbazen over de diepte en breedte van deze gigantische kloof.

Na een leuke wandeling, verschillende uitzichtpunten en een picnic was het weer tijd om de Canyon te verlaten en verder te rijden. Het rijden was geen straf omdat we een prachtig uitzicht kregen op de Grand Staircase, de verschillende rotslagen van het Colorado plateau.

Morgen gaan we verder naar nog een (minder populair) natuurpark, Cedar Breaks!

– Dinsdag 19 juli –

Na 2 wandeldagen hadden we vandaag een rustdag verdiend. Toch wilden we niet de hele dag in het huurhuis zitten, dus kregen de meiden de keus wat we zouden gaan doen. De keuze was het bezoeken van een historisch dorpje, of naar een speeltuin met watersproeiers. Nu denken jullie dat je kan raden wat ze kozen, maar nee, het werd niet de speeltuin. Ze wilden graag het historische dorpje zien. Wel was er eerst nog de mogelijkheid om buiten te spelen in de tuin. Rond 9 uur was het maar 30 graden, dus dat kon wel even.

Rond half 10 gingen we op weg naar Grafton, een ‘Ghost town’ uit 1862, gesticht door mormonen. Het dorpje is sinds 1944 volledig verlaten, maar een aantal huizen, de kerk/school en de begraafplaats zijn bewaard gebleven en gerestaureerd. De meiden vonden het leuk om de huizen van binnen te zien en bedachten meteen hoe het in die tijd ingericht was geweest. Vooral Nathalie vond het erg leuk omdat ze nu de boeken van ‘Het kleine huis op de prairie’ aan het lezen is.

De middag brachten we door in ons huis, nog even genieten van de ruimte, want vanaf morgen gaat de echte roadtrip beginnen en dat betekent overnachten in motels. En om niet iedere dag met alle bagage te slepen, richtten we de koffers opnieuw in.

For dinner waren er heerlijke spareribs, klaargemaakt door papa op de Wood pellet grill. Morgen gaan we op tijd weg, rijden we eerst een paar uur en brengen dan een bezoek aan de Noordelijke rand van de Grand Canyon!

– Maandag 18 juli –

Vandaag zijn we weer terug geweest naar Zion. Dit keer voor een wandeling aan de andere kant van de tunnel, de Canyon overlook trail. Het is een korte wandeling die langs rotswanden en diepe afgronden loopt. Na een goede klim die best even spannend was met kleine kids zijn we bij het uitzichtpunt aangekomen. En dat was zeker de moeite waard. Je kijkt daar namelijk van bovenaf Pine creek canyon in en ziet ook een gedeelte van de Zion canyon. Erg mooi!

Het was een goede uitdaging om dit met de kids te doen en wat hebben ze het goed gedaan. Nathalie liep voorop, zocht zelf haar weg en lette op of iedereen goed meekwam. Laura liep achter haar en had bijna geen hulp nodig van papa. Na papa kwam onze klimheld Amy die geholpen werd door mama.

Na deze wandeling gingen we verderop op zoek naar een kleine canyon. Dit was een route die niet aangegeven werd. We klommen naast de weg naar beneden en gingen door een tunnel onder de weg door. Een stukje verder begon inderdaad een smalle, door water uitgesleten kloof. Maar helaas, een stukje verder bleek dat er nog water in stond, waardoor we niet verder konden.

’s Middags hebben we even boodschappen gedaan en verder hebben we rustig aan gedaan. Dat gaan we morgen ook doen, want we hebben een ‘vrije dag’: een dag zonder ingeplande activiteiten. Uitslapen dus!

– Zondag 17 juli –

Vanochtend stonden we om 6:00u op, om op tijd naar de Zion Canyon te gaan. Dat liep allemaal gesmeerd en we waren mooi op tijd. Met de shuttlebus reden we naar het beginpunt van de eerste wandeling. Daar aangekomen hebben we ontbeten met donuts!We hebben de middle en lower emerald pools wandeling gedaan, een mooie wandeling die papa en mama 14 jaar geleden ook gelopen hebben. Erg leuk om dat nu met z’n vijven te doen. Amy heeft het zo goed gedaan, echt knap met die korte beentjes. Onderweg zagen we vlakbij een stel muildierherten dus dat vonden de kids helemaal geweldig. Ook het lopen onder een waterval was een groot succes.

Voor ons was het leuk om weer terug te zijn in Zion NP. Er is wel veel veranderd in de tien jaar sinds we hier voor het laatst waren. Het dorpje bij de ingang is één grote toeristische bende geworden, propvol met hotels, restaurants en giftshops. Door Instagram en YouTube heeft iedereen kunnen delen en zien hoe geweldig mooi het is in Zion, en dat heeft ervoor gezorgd dat de bezoekersaantallen in 10 jaar met 60% gestegen zijn, tot wel 5 miljoen bezoekers per jaar. Het is nu dus een erg druk park, en niks meer aan, ga hier dus vooral niet heen! Even serieus: hoewel het druk was, op een weekenddag, hebben we toch weer genoten van de natuur. Het blijft een unieke plek.

Na de Emerald pools wandeling zijn we naar de Riverwalk gegaan, en de naam zegt het al, daar loop je langs de rivier. De Virgin rivier is een zijrivier van de Colorado rivier, de rivier die we de komende weken steeds tegen zullen komen, en die al het leven in zuidwest Amerika bepaalt. Dit wandelpad was erg druk en daarom zijn we op een gegeven moment maar naar de rivier gelopen om wat te pootje baden. Nathalie en ik waren de gelukkigen, wij zagen aan de overkant van de rivier een coyote (jakhals) over de rotsen lopen en weg sprinten.

De terugweg was erg warm, in de shuttlebus zonder airco… Verhit kwamen we aan bij de auto, die gelukkig een goede airco heeft.

Na een korte picnic zijn we naar huis gegaan, we merken dat de buitentemperatuur en het vroeg opstaan ervoor zorgen dat we na de lunch de pijp leeg hebben en een siësta nodig hebben.

Morgen gaan we een andere kant van Zion NP bekijken, met een spannende wandeling..

– Zaterdag 16 juli –

Vandaag gingen we weer op weg naar een nieuw onderkomen, dus lieten we in alle vroegte St. George achter ons. Vroeg omdat we op weg gingen naar Kolob canyons, waar we een wandeling wilden doen. En dat blijft toch het fijnst om te doen in de ochtend als het nog niet zo warm is. Het was zaterdag, dus nog lekker rustig op de weg en al vrij snel kwamen we aan bij ons eerste Nationale park van deze reis. Kolob Canyons is onderdeel van het Zion National park, waar we morgen ook heen gaan en ligt ten noordoosten van de Zion Canyon.

Deze canyons zijn uitgesleten in de rand van het Colorado plateau en daardoor zijn heel mooi de verschillende lagen in de rotsen zichtbaar, gevormd door verschillende soorten gesteentes.

Het was een prachtige rit door het park naar het eind punt van de weg, waar onze wandeling begon. We liepen de Timber Creek overlook Trail en zoals de naam al doet vermoeden werden we aan het einde beloond met een prachtig uitzicht. Maar ook onderweg was het prachtig! We hadden mooi zicht op de rode rotsen, zagen veel hagedissen en zelfs nog een konijntje wat geschrokken voor ons op het pad bleef zitten. Omdat we vroeg waren kwamen we pas weer andere mensen tegen toen we het zelfde pad terug liepen naar de auto.

Hierna reden we rustig dezelfde weg terug en genoten opnieuw van fantastisch uitzicht op prachtige rotsen. We wilden nog even een poosje spelen bij een riviertje, maar dat stond helaas droog. Wel hielden we daar een mini picknick (mueslireep) en genoten van de heerlijke (lees niet zo hoge) temperatuur.

Onze nieuwe slaapplek is in La Verkin, een klein dorp op de kruising met de weg naar Zion National park. We waren nog te vroeg om in te checken, dus gingen we nog even picknicken in een park in het volgende dorp (Hurricane). Helaas valt er hier niet veel te spelen in de speeltuin, omdat alle toestellen te heet zijn door de zon. Na een bezoek aan de Walmart en een lekker Oreo ijsje, zijn we op weg gegaan naar ons huurhuis. De eerste indruk is goed, een schoon, ruim, georganiseerd huis. Dat gaat de komende 4 dagen helemaal goedkomen!

Morgen gaan we voor dag en dauw opstaan om een bezoek te brengen aan de Zion Canyon! Het wordt weer warm, maar het park is ook erg populair, wat betekent: erg druk, dus we willen er vroeg bij zijn.