Blogs

– Zaterdag 29 juli –

Vanochtend stonden we vroeg op, om 6:15 uur reden we weg uit Lienden. Op de weg was het lekker rustig en we kwamen mooi op tijd in Brussel.

Doordat heel veel hetzelfde was als onze reis van vorig jaar kunnen we ons niet inhouden om het een en ander te vergelijken. Net zoals vorig jaar startte de check in pas om 9 uur (twee uur voor de vlucht). Dit keer stond er echter al een flinke rij mensen zodat het na 9 uur ook nog wel even duurde voordat wij aan de beurt waren. De security check was zeer snel en de rij bij de paspoort controle gelukkig niet zo super lang als vorig jaar. Al met al kwamen we op tijd bij de gate maar er was geen tijd meer voor een sanitaire stop tussendoor en we moesten meteen aan boord. Tien minuten voor vertrek zaten we dus pas op onze stoelen… Weer gehaald. Erg jammer dat British Airways de check in niet eerder laat beginnen, dit was volgens de balie medewerkers een centenkwestie. Niet zo’n tof begin dus, maar we zaten erin en dat was het belangrijkste.

Op Heathrow aangekomen waren we zeer verbaasd dat de security check vrijwel geen wachttijd had, en nadat papa weer helemaal doorgelicht was, waren we ineens al weer klaar voor de volgende ronde. Na wat te eten, een bezoek aan de speeltuin (slecht voor je oren) en een wandeling door de tunnel van Terminal 5 waren we klaar voor vertrek. De Airbus a380 stond al klaar en het boarden begon op tijd.

Toen we aankwamen op de luchthaven Dulles, werden we als vee in een aantal shuttle bus achtige apparaten geleid en naar de hoofdterminal gebracht. Na een lange wachtrij werden we toegelaten tot de USA en konden we de koffers ophalen. Het was ondertussen al donker geworden buiten. Door naar de autoverhuur, waar we wederom, je verwacht het niet, een grote SUV opgehaald hebben. Dit keer in stemmig zwart met roodbruin lederen bekleding. Onderweg naar het huurhuis kwamen we nog in de file en mama en Nathalie waren helemaal op.

Gelukkig stond het huisje er precies zo bij als in de advertentie en konden we snel de bedden in orde maken en gaan slapen! Het was een vermoeiende reis, en waar zijn we nu eigenlijk terecht gekomen?

Elke week is er een nieuwe aflevering van onze Roadtrip-vlogs, waarin je onze belevenissen kunt terugzien! Kijk hiervoor op de ‘vlogs’ pagina. Voor de login kan je even een mailtje sturen naar info@teamspruit.nl

– Woensdag 17 en Donderdag 18 augustus –

Vandaag zijn we hetzelfde begonnen als gisteren: met rustig opstaan en daarna lekker zwemmen. Na een laatste lunch bestaande uit hamburgers van Jack in the box, en een kort Walmart bezoek was het tijd voor inpakken en uiteindelijk wegwezen. Rond half 6 gingen we op weg naar het vliegveld. We namen afscheid van Peach, onze trouwe Suburban, die ons maar liefst 6150 kilometers in alle luxe overal bracht waar we hem heen stuurden. Hij paste helaas niet in onze koffer…

Op het vliegveld was het lekker rustig en zowel bij het inchecken als bij de security waren we meteen aan de beurt. Het vliegtuig was wel iets te laat, maar in het vliegtuig wachtte een positieve verrassing: er bleef een stoel vrij waardoor we twee rijtjes van drie stoelen hadden. Er was behoorlijk wat turbulentie tijdens de vlucht. Papa en mama sliepen bijna niet, Amy en Nathalie sliepen wel aardig en Laura snurkte maar door. Al met al was het een goede vlucht. In Londen aangekomen waren we weer aan de beurt: de rij voor de security controle was giga lang. Ook dit hebben we weer overleefd en we hadden geen haast. Na een lunch/ontbijt/diner in 1 hebben we nog even zitten lezen en toen was het al weer bijna tijd voor de volgende vlucht. Ook die was weer te laat, maar dat verwachtten we inmiddels al. De vlucht naar Brussel was kort en toen konden we in Brussel aansluiten bij de paspoort controle. Papa en mama waren niet helemaal helder meer en kozen de verkeerde rij waardoor alles nog langer duurde. De koffers lagen hierdoor al klaar en we liepen snel naar de auto.

Dat was even zoeken, maar toen vonden we de auto terug. Oeps, die is wel klein zeg! Even wennen weer. Maar alles paste er in en hij startte meteen. Snel naar huis gereden waar we rond kwart over 2 ’s nachts aankwamen. Dat klinkt als heel laat, maar in Las Vegas tijd was het kwart over 5 ’s middags, dus voor ons viel het wel mee.

We zijn blij om weer thuis te zijn, maar we zijn vooral blij en dankbaar dat alles zo goed gelopen is en dat we hebben kunnen genieten van een heerlijk lange reis met veel lol en hoogtepunten!

Bedankt voor het meelezen en tot een volgende reis!

– Dinsdag 16 augustus –

Vandaag was een zogenaamde bufferdag, dat wil zeggen dat als er iets niet goed gegaan was tijdens onze reis waardoor we niet op tijd in Las Vegas konden zijn, deze dag opgeofferd werd. Ook hielden we rekening met een Covid test voor onze terugreis. We zijn dankbaar dat we beide opties niet nodig hebben!

Als je zo’n lange reis maakt met veel variabelen kan er ook veel mis gaan. We zijn heel blij dat we tot nu toe kunnen zeggen dat vrijwel alles op rolletjes loopt.

Omdat we vandaag dus geen spannende dingen gepland hadden, zijn we ’s ochtends gaan zwemmen. Hoewel het hotel waar we zitten niet zo geweldig is, is er gelukkig wel een fijn zwembad zodat de kids zich kunnen uitleven. Voor de lunch zijn we naar Wiener schnitzel geweest, waar ze geen schnitzels serveren maar wel hotdogs. Daarna was de Walmart aan de beurt voor wat kleren en speelgoed. Voor het avondeten togen wij naar Denny’s. Na het avondeten stond de attractie van de dag op het programma: de fonteinen van Bellagio in het donker. Het was een mooi schouwspel wat je echt niet mag missen als je in Vegas bent.

Morgen is dan echt de laatste dag in Amerika aangebroken. Morgenavond vliegen we terug naar Brussel!

– Maandag 15 augustus –

Helaas komt er aan elke vakantie een einde. Voor ons begint dat einde in Las Vegas, maar aangezien we daar niet wakker werden vanochtend, moesten we een stukje rijden. 430 kilometer om precies te zijn.

Na een goed ontbijt gingen we op weg. We reden eerst Greater Los Angeles uit en volgden met de Interstate 15 de route 66 tussen de bergen door naar Barstow. Daar hielden we een stop, om de outlets te bezoeken en wat te eten. Ondertussen liep de temperatuur steeds verder op, wat niet zo vreemd was omdat we steeds verder de woestijn in reden.

Tegen het einde van de middag reden we die rare stad midden in die woestijn binnen. Las Vegas is echt een stad met twee gezichten, aan de ene kant is het een stad die je wil oplichten, die je geld wil, die je verslaafd wil maken, een ‘pretpark’ voor volwassenen. Aan de andere kant is het ook een stad met mooie natuur dichtbij, met nette, fijne wijken en aardige, hardwerkende mensen. Vooral buiten het centrum en een goed stuk weg vanaf de strip is Las Vegas een fijne stad, en het was een perfect startpunt voor onze reis.

Nu is het eindpunt gekomen. Omdat we bij de reisplanning rekening hielden met de mogelijkheid dat we een dag voor vertrek nog een covid test moesten regelen, hebben we een extra dag in Las Vegas voordat we terugvliegen. Morgen gaan we dus nog even uitrusten, winkelen en inpakken!

– Zaterdag 13 augustus –

Zoals verwacht hebben we vandaag niet veel uitgevoerd. ’s Ochtends zijn we naar een winkel geweest (TJ Maxx) en daarna hebben we geluncht bij Chick-fil-a. De middag brachten we door bij en in het zwembad!

– Zondag 14 augustus –

Omdat we morgen weer terug gaan rijden naar Las Vegas, hebben we vandaag de koffers maar eens ingepakt. Daarna was het zwembad weer aan de beurt! Aan het einde van de middag zijn we naar ome Gerrit en tante Susan gegaan. Samen zijn we gaan eten bij Marie Callenders, waarna we afscheid hebben genomen. Ook van onze koelbox en klapstoelen, die niet mee naar huis kunnen en dus een nieuw thuis gevonden hebben in Huntington Beach. Morgen rijden we naar Las Vegas, via Barstow, een lange rit door de woestijn en de bergen.

– Dinsdag 9 augustus –

Vandaag moesten we verhuizen en zijn we begonnen met rustig aan doen. Uitslapen, rustig ontbijten, naar de pier van Huntington Beach, even rustig gelopen, een park opgezocht (het werd weer Mile square park). Daar konden de kids zich uitleven in de speeltuin en hielden we een picknick, terwijl papa en mama rustig onder een mooie grote boom zaten uit te rusten.

Verhuizen betekende dat we naar een ander hotel moesten verkassen. Maar dit keer slechts een paar straten verderop. Het nieuwe hotel is wat moderner en wat minder sjiek. We hebben een mooie kamer met aparte slaapkamer en een kleine keuken met vaatwasser en grote koelkast. Helemaal top!

– Woensdag 10 augustus –

Het was tijd voor een laatste restje van onze roadtrip: het bezoeken van Los Angeles. Omdat er iets te veel mensen op een relatief klein stukje land wonen (18,5 miljoen), die allemaal een auto hebben, is het verkeer altijd druk. We vertrokken later om de spits te vermijden, maar kwamen uiteraard toch in de files terecht. Dat hoort er bij!

Als eerste bezochten we Griffith park en het Griffith observatory, waar we een prachtig uitzicht over de stad hadden. Daarna reden we door naar Jack in the box voor de nodige hamburgers. Over de Santa Monica boulevard reden we naar Beverly hills, waar we parkeerden. We liepen over Rodeo drive en zagen een hoop dure winkels en autos.

Santa Monica pier stond ook op de lijst, maar we waren het al behoorlijk zat geworden (we hebben ook al zoveel moois gezien deze vakantie, daar kan een stad niet tegenop). Daarom zijn we maar weer terug gereden, wat uiteraard niet zonder filerijden mogelijk was. Papa heeft z’n rijervaring weer te pakken, moe en voldaan kwamen we weer ’thuis’ in Orange county.

– Donderdag 11 augustus –

Het nieuwe hotel heeft een mooi buitenzwembad en dat moesten we nog uitproberen, en zo hebben we de ochtend gevuld. Bij dit zwembad zijn ook twee grote gasbarbeques die te gebruiken zijn. Papa heeft hier gisteren al steak op gebakken, en vandaag waren voor de lunch de hotdogs aan de beurt.

’s Middags hebben we Susan en Gerrit weer opgezocht om samen wat te ondernemen. Papa kon ome Gerrit helpen met een TV te fiksen, waarna we samen uit eten gingen bij Polly’s. Gevolgd door een overheerlijke Pecan pie. Wat een traktatie!

– Vrijdag 12 augustus –

Het was vandaag weer tijd voor het strand. We zijn dit keer naar Huntington Beach geweest. Dit is echt een hotspot voor surfers en we zaten dus tussen de surfers en andere badgasten. De golven waren mooi hoog maar daardoor konden we niet echt zwemmen. De pret was er niet minder om, het strand blijft leuk.

Halverwege de middag waren we weer terug in het hotel om eens lekker te chillen. Papa en Nathalie gingen naar de Walmart voor het eten en maakten samen lekkere taco’s.

Morgen hebben we voor het eerst een dag waarvoor nog niks gepland is behalve dat Amy graag naar een speeltuin wil, dus dat gaan we doen, en het zwembad zal ook wel weer aan de beurt komen!

– Maandag 8 augustus –

Vandaag was het dan eindelijk zo ver: een stranddag! De kids konden haast niet wachten om de zee in te gaan. Er is hier zoveel keuze in verschillende stranden dat het wat moeite kostte om er 1 uit te kiezen. Maar omdat we de omgeving al een best een beetje kennen, hadden we gekozen voor het wat kleinere strand van Corona del mar. Ook al zijn we noet zo’n fan van alles wat Corona heet.

Corona del mar ligt tussen Newport Beach en Laguna Beach en het strand is een beetje een baai, met een steile afdaling om er te komen. Papa heeft daarom de rest afgezet beneden bij het strand en heeft toen de auto langs de weg bovenaan geparkeerd. We blijven Hollanders dus we willen graag gratis parkeren!

Het strand was een groot succes. Het water was lekker koud en helder en als je wat verder het water in liep kon je roggen en kleine haaien zien zwemmen. Er zwommen ook gewone vissen maar die kon je vrijwel niet zien. De haaien waren donkerbruin en daardoor goed zichtbaar. Ze kwamen soms vrij dichtbij op circa 1m afstand maar zwommen dan gauw weer weg. Omdat ze niet naar de mensen toe zwommen en vrij klein waren (ik denk max 1,5m) was het niet te eng.

De golven waren voor Nathalie een nieuwe ervaring omdat ze nu haar zwemdiploma heeft maar nog niet ‘los’ in de zee gezwommen had. Toen ze uiteindelijk een keer goed de weg kwijt was door een lekkere hoge golf was het wel even schrikken – maar dat hoort erbij!

’s Avonds gingen we naar Sonic, een iconisch drive-in restaurant waar ze voorheen het eten met rolschaatsen serveerden. Dat was er niet meer, en het opnemen van een bestelling was ook problematisch. Het eten zelf was niet vies maar zeker niet bijzonder. Leuk om een keer in de auto te eten, maar ons zie je niet meer terug bij de Sonic! Morgen wisselen we van hotel, en kunnen we meer zelf gaan koken want dan hebben we een keukentje. We zijn toe aan wat anders dan hamburgers…